กระทู้: ทอดมันกุ้ง

ทอดมันกุ้งมาแล้วค่ะ คราวนี้มาพร้อมกับนายน้อย (ลูกชายคนสุดท้อง) เป็นนายแบบ นายน้อยบอกว่าลูกอยากเป็นนายแบบให้น้าพิมดู เห็นมั้ย ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย ที่จะได้กินทอดมันสูตรน้าพิม นายน้อยบอกว่าลูกขอขอบพระคุณน้าพิมมากๆครับ ที่มอบสูตรอร่อยๆให้แม่ได้ทำให้ลูกตลอด

พี่เยาะขราาาาาาาาาาาาาาาาา ลูกพี่เยาะหน้าตาดีมากกกกกกกกกกกเลยค่ะ
ตาก็สวย ฟันก็สวย ยิ้มก็สวย ... เวลายิ้มนี่โลกสดใสมากเลย

(ฝากบอกหลานด้วยนะคะว่าน้าพิมชม)

ขอบคุณที่พี่เยาะทำอาหารมาส่งการบ้านให้พิมดูบ่อย ๆ ขอบคุณมากเลยค่ะพี่ ^^
ทอดมันกุ้งถูกปากหลานๆ ไหมค่ะ

ป.ล. พี่เยาะค่ะ คุณสามีพิมฝากถามว่า พี่เยาะอยู่อำเภอไหนอ่ะค่ะ

อาหารไหนที่เป็นประเภทปลาหรือกุ้งจะเป็นที่โปรดปรานของลูกทีเดียวละ พูดถึงไก่กับเนื้อพี่เยาะไม่ค่อยจะซื้อมากินเท่าไหร่ แต่พอเจอสูตรไก่ทอดพริกแกงสูตรน้องพิมถึงกับจะให้พี่เยาะทำแล้วทำอีก พี่เยาะตั้งใจอยู่ว่าวันรายอหลังสิ้นบวชนี้จะทำให้กินเยอะๆให้เค้าพอใจเลย และคิดจะแบ่งให้เพื่อนข้างๆบ้านด้วย นี้ถ้าเป็นสมัยสาวๆ พี่เยาะคงคิดจะทำข้าวเหนียวไก่ทอดสูตรน้องพิมขายแล้วแหละ เอ๊ะ..แล้วมันจะเป็นไปได้ไง เพราะถ้าพี่เยาะยังสาวอยู่ ก็คงยังไม่เจอเวปครัวบ้านพิมซิ เพ้อเจ้อเสียแล้วเรา..อ้อ..เกือบลืมไป พี่เยาะอยู่อำเภอปะนาเระค่ะ ใกล้ทะเลมากเลยค่ะ น้ิองแคชมีอะไรสงสัยหรือค่ะ.

ดีจังเลยค่ะพี่เยาะที่เด็ก ๆ ชอบทานปลา เพราะถ้าถามว่าเนื้อสัตว์อะไรที่พิมอยากจะกินมากที่สุด พิมก็อยากจะตอบว่าเนื้อปลาอ่ะค่ะ แต่ว่าพอเอาเข้าจริงๆ แล้วเนื้อปลากลายเป็นเนื้อสัตว์ที่พิมเอามาทำอาหารน้อยที่สุด เพราะว่าแถวบ้านพิมไม่มีขายค่ะ ถ้าจะซื้อต้องไปซื้อที่ตลาดสดที่ไกลจากบ้าน ไปกลับเฉพาะเวลาเดินทางก็ ชม. กว่าแล้วน่ะค่ะพี่ แถมพิมไม่ชอบซื้อปลามาตุนเอาไว้ เพราะพิมชอบกินปลาสดๆมากกว่า ก็เลยไม่ค่อยได้กินอาหารจากปลาเท่าไหร่เลยน่ะค่ะ แต่ก็พยายามกินให้ได้อาทิตย์ละ 3-4 มื้อนะคะ

สำหรับไก่ทอดพริกแกง เป็นอีกเมนูนึงที่พิมชอบทำกินมากเมื่อก่อน (ตอนยังวัยสะรุ่น) แต่ปัจจุบันพยายามลดของทอดลงหน่อย เผื่อว่าน้ำหนักจะได้ลดลงด้วยค่ะ ^^

ที่แคชฝากถามว่าพี่เยาะอยู่อำเภออะไร เพราะเมื่อก่อนสมัยแคชยังเด็ก ๆ แม่แคชเค้าเคยตระเวนไปทำถนนแถวยะลา ปัตตานี นราธิวาส ซึ่งแคชเค้าก็ตามแม่เค้าไปด้วยน่ะค่ะ เค้าก็เลยถามว่าพี่เยาะอยู่อำเภออะไร เผื่อว่าเค้าเคยไปอยู่ (แม้จะสมัยเด็กมากๆ ก็ตาม) แห๊ะๆ ^^

อ๋อ...พี่เยาะแอบคิดว่าน้องแคชจะชวนน้องพิมมาเที่ยวบ้านพี่เยาะซะอีก หุหุ..ที่จริงแล้วที่ปะนาเระมีหาดทรายสวยมากแต่ไม่มีคนมาเที่ยวเลยค่ะตั้งแต่มีเหตการณ์ร้ายๆเกิดขึ้นตลอด ยิงกับปังๆไม่เว้นแต่ละวัน ระเบิดกันตูมๆไม่เว้นแต่ละคืน ปะนาเระขึ้นชื่อเลยว่าเป็นพื้นที่สีแดง ซึ่งใครๆก็กลัวจะมาเที่ยว.เมื่อสองปีที่ผ่านมาในวันเกณฑ์ทหารมีการยิงเจ้าหน้าที่ตำรวจเสียชีวิตทันที 3 ศพ ห่างจากบ้านพี่เยาะแค่5-6 ก้าวเท่านั้น.และน้องๆเจ้าหน้าที่ที่เสียชีวิตนั้นรู้จักและสนิทกันมาก.สลดใจมากเลยค่ะ พี่เยาะคิดว่าสมัยที่น้องแคชยังเด็กๆนั้น ที่อำเภอปะนะเระเจริญมากเลยค่ะ มีคนมาเที่ยวหาดชลาลัยกับหาดแฆแฆกันมากมาย ซึ่งผิดกันกับตอนนี้เป็นหาดร้างเสียแล้ว เฮ้อ..คิดแล้วเศร้านะน้องพิม.นี่แหละเป็นทีมาของครัวสีแดง. แต่มีข้อดีมากๆอยู่อย่างนึงว่าบ้านพี่เยาะอยู่ใกล้ชายทะเลมากได้กินอาหารทะเลสดๆทุกวันค่ะอย่างวันก่อนที่พี่เยาะไปซื้อปลาที่พึ่งขึ้นจากเรือมาได้ปลาสีกุนกับปลาทรายมาเพื่อจะมาทำยำปลาสมุนไพรกับปลาทรายทอดกระเทียมได้ถ่ายรูปปลาตอนสดๆกะว่าทำเสร็จแล้วจะส่งการบ้านให้น้องพิมแต่ปรากฎว่ากว่าจะได้ทำกับข้าวเสร็จปาไปตั้งเกือบสี่ทุ่มถ่ายรูปออกมาไม่สวยและไม่ชัดเลยค่ะ เสียดายจัง.เอาเป็นว่าพี่เยาะอยากส่งรูปปลาตอนสดๆที่ถ่ายไว้ตั้งแต่ตอนกลางวันก็แล้วกันนะ.

น้องพิมค่ะ ต้องขอโทษน้องพิมอย่างมากเลย ที่ยังไม่ได้ทำตามที่สัญญากับน้อง เรื่องที่ว่าจะแต่งรูปให้น้องพิมไง อันที่จริงไฟล์รูปที่น้องพิมกับน้องแคชไปเที่ยวทุ่งดอกกระเจียวพี่เยาะเก็บไว้แล้วแต่ไม่มีเวลาจะแต่งเลยเพราะช่วงนี้งานยุ่งมาก

พี่เยาะค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ว่างๆ วันไหนพี่เยาะค่อยทำให้พิมก็ได้ พิมไม่รีบ แต่ก็อยากดูอยู่ ^^

พิมอยากไปเที่ยวแถวนรา ปัตตานี ยะลาเหมือนกันค่ะ

สมัยก่อนตอนพิมยังเรียนตรีอยู่ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่พิมชอบ Backpack เข้าป่าเดินป่ามากๆ ไปทีนึงเป็นสิบวันเลยค่ะ แล้วมีวันนึงอ่านนิตยสาร อสท. เค้าแนะนำป่าฮาลาบาลาที่นราธิวาส พิมเห็นภาพป่าที่เค้าถ่ายมาแล้วอยากไปมากเลยค่ะ แต่พอเค้าบอกว่าต้องนั่งรถไฟ 21 ชม. กว่าจะไปถึงนรา แล้วยังต้องต่อรถอีก พิมก็เลยเลิกล้มความคิดเลย เพราะพิมไม่ชอบการนั่งรถนาน ๆ อ่ะค่ะ

เรื่องพื้นที่สีแดง พิมอ่านที่พี่เยาะเขียนแล้วก็แอบเศร้าค่ะ แคชเค้าบอกพิมว่าเรื่องแบบนี้มีทุกวัน แต่ข่าวจะออกหรือไม่ออกมันอีกเรื่องนึง อ่านแล้วก็สงสารคนในพื้นที่มากๆ ยิ่งปีไหนนะคะที่มีข่าวหนัก ๆ แล้วชาวสวนลองกองแถบยะลา ปัตตานีส่งลองกองขึ้นมาขายไม่ได้เลย เพราะไม่มีใครกล้าเดินทางขับรถดึก ๆ ลองกองแถบนั้นเลยถูกมากจนชาวบ้านทิ้งกันเลยน่ะค่ะ (ข่าวประมาณนี้) ยิ่งฟังแล้วก็ยิ่งน่าสงสาร อยากให้คนทุกชาติในเมืองไทยรักกันมากกว่านี้ค่ะ

ว่าแต่แอบอิจฉาพี่เยาะนะคะที่บ้านอยู่ใกล้ทะเล ทำให้มีอาหารทะเลสด ๆ กินบ่อย ๆ ... เพราะคนกรุงเทพฯ อย่างพิมถ้าไม่ไปตามร้านอาหารดัง ๆ หรือไม่ได้ไปตามต่างจังหวัดก็ไม่ค่อยได้กินอาหารทะเลสด ๆ อ่ะค่ะ

อย่างปลากะพง ปลาน้ำดอกไม้ ปลาเก๋า ปลาแดง ปลาทู ปลาสารพัดปลา กุ้ง หมึก ส่วนใหญ่ร้อยทั้งร้อยแถวบ้านพิมก็ผ่านการแช่น้ำแข็งมาแล้วอ่ะค่ะ บางทีซื้อปลาหมึกมา ข้างในท้องหมึกยังเป็นน้ำแข็งอยู่เลย

สมัยหลายปีก่อนที่ลูกน้องแม่พิมที่เป็นคนจันทบุรี (บ้านอยู่ริมทะเล) เค้ายังมีชีวิตอยู่ เคยไปบ้านเค้า เค้าเอาหมึกสด ๆ ที่เพิ่งขึ้นจากอวน เอาปลาทูสด ๆ เอากุ้งสด ๆ มาทำอาหารให้กิน มันหวานอร่อยมากโดยไม่ต้องปรุงแต่งอะไรเลยค่ะ นึกแล้วก็อยากกินอีกจริงๆ เลยค่ะ .... ^^

ป.ล. ปลาของพี่เยาะตาแป๋วแหววมากเลยค่ะ

เห็นด้วยกับคุณพิม พอพี่อ่านที่คุณพิมเม้นท์ ต้องรีบกลับขึ้นไปดูตาปลา กรั่กๆๆๆ แป๋วแหววจริงด้วยค่ะ

คุณเยาะคะ มดขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นพระเจ้าในศาสนาอิสลาม หรือพระพุทธเจ้าในศาสนาพุทธ ขอให้ปัดเป่าทุกข์ภัยให้หายไป และให้ทุกคนสามัคคีปรองดองกันเหมือนเดิมค่ะ

ตอนมดไปอยู่ช่วงนั้นยังไม่มีอะไรน่ากลัวเลยค่ะ รักปัตตานีมาก เคยไปยะลา กับนราธิวาสด้วย ยังจำตอนไปเบตง กินข้าวมันไก่ ต้องนั่งรถผ่านแนวเขา คดเคี้ยวเสียจนต้องลงพักข้างทางเลยค่ะ

คิดถึงอดีต

น้องพิมค่ะ..ขอบใจมากค่ะที่เข้่าใจ เวลาที่พี่เยาะแต่งรูปพี่เยาะไม่ได้แต่งแค่คลิกเมาท์ไปแล้วภาพก็เสร็จ ทุกจุดของภาพมันมาจากใจ อารมณ์ และความรู้สึก.

เหมือนกันเลยค่ะน้องพิม..พี่เยาะคนหนึ่งหละที่ไม่ชอบเดินทางไกล เมารถประจำ แม่บอกว่าตอนเด็กๆเวลาจะต้องเดินทางแม่จะต้องเอาผ้ามาคลุมหน้าตลอดจนกว่าจะถึงจุดหมาย เพราะถ้าไม่เอาผ้าปิดหน้าก็จะอาเจียนตลอดทางเลยค่ะ

ส่วนเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นทางใต้ ตัวพี่เยาะเองก็อยากให้ทุกอย่างกลับมาสงบเหมือนแต่ก่อนๆ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ขอภาวนาไปวันๆ

ตาปลาแป๋วแหววจริงๆค่ะ โดยเฉพาะปลาทรายสองตัวนั้นสู้กล้องเชียว.อิอิๆๆ

น้องมดค่ะ เรียกพี่เยาะดีกว่าค่ะ(หนิดหนมกว่าค่ะ)จะเรียกป้าเยาะก็ได้ แต่ไม่เอาดีกว่า มันแก่ไป แต่ตามจริงแล้วก็แก่แล้วจริง กรั่กๆๆ
จะไม่แก่ได้ยังไง ปาไปตั้ง 52 แล้วค่ะ แต่ถ้าดูหน้าจริงยังสาวอยู่นะ ที่สำคัญใจยังไม่ยอมแก่สักที 55555

ขอบใจมากเลยค่ะสำหรับพรจากน้องมด พี่เยาะก็หวังเช่นนั้น

เข็ดจนตายกับการไปเบตง จะไม่ไปอีกแล้ว ไปเที่ยวแต่กลับมาในสภาพแย่มากๆ ก็คนมันขี้เมารถไง.

สวัสดีค่ะพี่เยาะ

หูยยยย ไม่น่าเชื่อเลยว่าพี่เยาะจะห้าสิบแล้ว หน้าอ่อนจริงๆ เลย ไม่ได้เข้าไปดูโปรไฟล์เลยไม่รู้จ้า มดอายุสามสิบเจ็ดแต่ก็ตามพี่เยาะไปติดๆ ล่ะคะ เป็นคนหน้าแก่แต่กำเนิด หน้าแก่กว่าพี่สาวแท้ๆ คิดดูพี่เยาะ ฮือๆๆๆ

มีทางไหนไปเบตงแบบไม่ต้องขับรถไปไหมคะ

มดค่ะ

พี่เยาะ พี่มดค่ะ .... พิมอ่านที่พี่เยาะเขียนว่า "จะเรียกป้าเยาะก็ได้ แต่ไม่เอาดีกว่ามันแก่ไป ....... แต่ถ้าดูหน้าจริงยังสาวอยู่นะ" แล้วพิมแอบอมยิ้มค่ะ ว่าพี่เยาะเนี่ยท่าทางเป็นคนอารมณ์ดีจริง ๆ เลย

ของพิมก็เหมือนกันค่ะ ... พิมบอกน้องๆ หลาน ๆ ว่าเรียกพี่เรียกพิมได้ แต่อย่าเรียกป้าเรียกยาย มีโดนตึ๊บ ^^"

จะว่าไป 4-5 เดือนก่อนขึ้นรถเมล์ไปห้างแถวบ้าน แล้วรถมันแน่นมาก เจอเด็กสาวเรียน ปวช. เรียกป้า ...... >_<" เครียดลงตับเลยค่ะ ฮือๆ

ว่าแต่ไม่น่าเชื่อนะคะว่าพี่เยาะจะอายุ 52 คือดูสำนวนการเขียน ดูท่าทางการพูด ดูทัศนคติทัศนวิสัย ดูหน้าตาแล้วเหมือนสัก 44-45 อ่ะค่ะ ดูยังไม่ก็ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะหลัก 5 แล้ว อเมซิ่งมากๆ

เรื่องรูปพิมรอได้ค่ะพี่เยาะ 3 เดือน 5 เดือนพิมก็รอ เรายังต้องเจอกันไปอีกนานแสนนานเน๊าะค่ะพี่ ^^

เสาร์ อาทิตย์ พิมอาจจะไม่ได้เข้ามานะคะ งานเยอะมาก แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว ขอไปลุยงานก่อนค่ะ อาทิตย์นี้ลูกค้าสั่งกับข้าวไว้เพียบเลย

(อย่ามาทำเนียนโฆษณาจ๊ะ / พิมลบข้อความทิ้งล่ะนะ)