รถถัง เขียน:
เครียดนักพักสักหน่อยก็ดีค่ะ กลับมาจะสดชื่น
น้องรถถัง .... พักแล้ว ..พี่พักไปหลายวันเลย ตอนนี้ยิ้มได้แล้วอ่ะ แม้จะยังยิ้มไม่เต็มที่ก็ตาม
SerT เขียน:
พี่พิมครับ ยังไงน้องก็ขอเป็นกำลังใจให้อีกแรงน่ะครับ ขอให้ฝ่าฟันปัญหาที่เข้ามาครั้งนี้ไปได้ด้วยดีน่ะครับ อีกอย่างก็อยากให้พี่พิมดูแลสุขภาพหาเวลาว่างพักผ่อนด้วยเด้อ... (ดีใจด้วยกับ เรื่องนิตยสารสกุลไทยน่ะครับพี่ที่เค้ามาเยี่ยมพี่พิมถึงที่ร้านอ่ะครับ
น้องเสิด ... ขอบคุณมากเลย พี่ก็พยายามหาเวลาพักผ่อนอยู่นะ ถามว่าที่ผ่านมาพี่ว่าตัวเองพักผ่อนน้อยไหม พี่ก็ว่าน้อยอ่ะ วันธรรมดาอาจจะนอนปกติ แต่ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ จันทร์นี่นอนนับ ชม. ได้เลย บางคืนก็ไม่ได้นอน ใจจริงอยากให้วัน ๆ นึงมีเวลาพักผ่อนนอนหลับให้มากกว่านี้ แต่ต่อไปนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้วแหละ แต่พี่ก็จะพยายามน๊า
ว่าแต่ป้ายร้านเนี่ย ป้ายผ้าหรือว่าป้ายแบบไหนอ่ะเสิด ราคากี่บาท แล้วใครออกแบบให้อ่ะ พี่นึกอยากจะทำเหมือนกัน แต่ออกแบบไม่เป็น ที่สำคัญก็ยังไม่รู้ว่าจะไปติดตรงไหนของร้านเลย เพราะถ้าติดหน้าแผง เวลาลูกค้ามายืนรอคิว ก็มองไม่เห็นป้ายอ่ะ ฮ่ะๆ
ส่วนเรื่องหัวปลีร้านผัดไทแถวบ้านพี่ เค้าบอกว่าแช่น้ำเปล่าเกลืออ่ะ แต่ส่วนตัวพี่ยังไม่ค่อยประสบความสำเร็จ คือมันยังมีดำบ้าง ไม่ขาวจั๊วะอ่ะ
ว่าแต่พี่ก็กำลังหาทางที่จะทำให้พี่ตักแกงได้เร็วขึ้น ขายกับข้าวได้เร็วขึ้น หรือลูกค้าที่มาซื้อแกงพี่ไม่ต้องยืนรอนานอย่างนี้เหมือนกันนะ แบบว่าบางคนยืนรอเป็นสิบนาทีเลยก็มีอ่ะ (คือถ้าเป็นพี่ คงไม่กินร้านนี้แน่ ๆ)
jantima เขียน:
มาแล้ว มาแล้ว ได้กลิ่นธูป จ้าวฯ เลยมาหา ใครนะจุดธูปเรียก กรั่กๆๆๆ
พี่มีปัญหาเต็มอกเลยไม่ได้เข้า โรคนี้เป็นโรคติดต่อ (โรคปัญหา) ทุกคนต่างมีปัญหา ดูท่าเฉพาะเจ้าลูกลิงจอมซนคนเดียวล่ะมั้งที่น่าจะไม่มีปัญหา
คิดถึงทุกคนเลยค่ะ น้องพิม พี่ร้องไห้กับปัญหาพี่ทุกวันเหมือนกัน เป็นอาทิตย์แล้ว
พี่มดจ๋า ........ สู้ๆ นะคะ ปัญหาของพิมก็ใหญ่แบบอึ้งๆ เหมือนกันค่ะ แต่หลังจากนอนร้องไห้มาหลายวัน ก็คิดได้ว่า ในเมื่อยังไงก็จะต้องอยู่กับมันไปอีกนานจนพิมอายุเกือบ 50 เพราะงั้นก็ต้องหันหน้าเข้าสู้กับมัน และพยายามๆๆๆ + อดทนอ่ะค่ะพี่ .. ก็คงเป็นทางเดียวแหละค่ะที่จะทำให้รอดไปได้ สู้ ๆ ด้วยกันนะคะพี่มด
ดา เขียน:
สวัสดีหนูพิม ดีใจที่พิมเข้ามาในครัว บอกตรงๆ พี่ห่วงเรานะ พอดีเข้าไปอ่านในFB แล้วเจอข้อความแบบนั้น ในเมื่อพิมบอกว่า
มันเป็นปัญหาเรื้อรังมานานแล้ว โดยที่พิมไม่รู้เลย กว่าจะมารู้อีกที มันก็บานปลายไปมาก ๆ แล้ว มันก็คือโรค ๆ หนึ่ง ที่อยู่กับเรามา
โดยไม่รู้ตัว เมื่อรู้แล้วก็ต้องสู้กับมัน ทำร่างกายให้แข็งแรง จิตใจให้ไม่ยอมแพ้ กินยาเข้าไป มันจะค่อยๆ คลีคลาย เบาบางลง
ในเมื่อต้องอยู่กับมันอีกสิบปี อย่างน้อยยังรู้เรื่องเวลาสิบปีมันจะจากเราไป แต่ถ้าเราทำให้ดีกว่านั้นอาจจะเหลือแค่แปด ไม่ห้าม
ให้พิมไม่ร้องไห้ ร้องไปเถอะก็มันทุกข์นิ ดีกว่าเก็บมันเอาไว้ ร่างกายจิตใจมันอ่อนแอ มันต้องระบายออกมา
ไม่ได้นอนอยู่หน้าเตาระวังตัวด้วยนะ เสร็จส่งน้ำพริกแล้ววันนี้พิมพักก่อนนะ
พิม ย้อนไปอ่านข้างบน ความสุขที่ได้สอยแอร์เอเชีย ได้ตั๋ว ได้โรงแรม ความประทับใจที่มีลูกค้าไปซื้อกับข้าวแล้วเราประทับใจ
มีคนแวะเวียนไปหาที่ร้านขายของ ยอด FB สามพันกว่าคน มีคนเข้าไปอ่านครัวบ้านพิม 5 ตุลาคม เว็บครบสองปี
ลูกค้าสั่งน้ำพริกมากมาย นี้คือความสุขเล็กน้อยที่จะทำให้จิตใจเราแข็งแรง ชีวิตเราไม่ได้ไปทุกข์ซะทั้งหมด
พี่ดาเมล์เบอร์ไปให้แล้วนะ dada-52 พี่เอง ยินดีที่จะมีข้อความส่งไปหาพี่และปรับทุกข์ อย่าหายเงียบไปนะส่งข่าวมาบ้าง
พิม ต้องสู้จึงจะชนะ คติประจำใจพี่ดา
พี่ดาจ๋า ... ขอบคุณมากเลยค่ะ ถ้าวันนั้นไม่ได้คุยกับพี่ดา สงสัยพิมจะแย่มากๆ แน่ ๆ นั่งคุยไป น้ำตาไหลไป อายคนแถวนั้นก็อาย แต่ไม่รู้จะห้ามน้ำตายังไงเลยค่ะ แต่ตอนนี้พิมตัดสินใจแล้วแหละค่ะว่าจะสู้ แต่ไม่รู้คนอื่นๆ เค้าจะร่วมสู้ด้วยกันพิมไหม แต่พิมก็จะพยายามเต็มที่ค่ะพี่ สู้ๆ
ว่าแต่รถพี่ดายางแบน รถที่บ้านพิมวันก่อนขับรถฝ่ากระแสน้ำแถวระยองประมาณ 1 กิโล ป้ายทะเบียนก็ไปกับสายน้ำเหมือนกันอ่ะค่ะพี่ แจ้งทำไปทางธนชาติแล้วเค้าบอกว่า 45 วันเป็นอย่างน้อยถึงจะได้ป้ายทะเบียน ตอนนี้ขับรถไปไหนมาไหน กังวลมากมายเลยค่ะพี่ (แถมขนาดมีใบแจ้งความแล้ว มีเอกสารการโอนเงินไปยังธนชาติเพื่อให้เค้าทำให้เราแล้ว ยังโดนไถตังค์ครั้งละ 500 มา 2 ครั้งแล้วค่ะ เพราะคุณตำรวจเค้าบอกว่า ให้เวลาแค่ 1 อาทิตย์เท่านั้นหลังจากป้ายหายน่ะค่ะ / นั่นหมายความว่าต้องเป็นรถตัวเอง ไม่ใช่รถผ่อนง่ะ)
alligance เขียน:
@คุณพิม สู้ๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้ทุกวันคร้าบ
คุณโด่งค่ะ .... พิมมีคุณโด่งและเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุกคนเป็นกำลังใจอย่างนี้ สู้ขาดใจเลยค่า
ว่าแต่อิจฉาคุณโด่งจังเลยค่าได้ไปเพชรบุรีด้วย แถมได้ไปเจอมะเขือลูกโต ก็มะเขือพันธุ์นี้เนี่ย พิมเคยซื้อพันธุ์มาปลูก 2 รอบแล้ว จากงานเกษตรแฟร์ที่ ม. เกษตร (รอบละปี) แต่ทั้ง 2 รอบ พอออกลูกโตหน่อย ลูกก็ถูกหนอนเจาะ ต้นก็ตายค่ะ (ไม่ได้ฉีดยาฆ่าแมลง) เลยไม่ซื้ออีกเลย ฮ่ะๆ
ส่วนหน่อไม้ฝรั่งนี่พิมก็เคยปลูกนะคะ แต่ว่าไม่ค่อยงามเท่าไหร่ ออกหน่อมาหน่อกระจิ๋วเดียว เล็กกว่าตะเกียบอีก ก็เลยแค่พอได้กิน แต่กินไม่ค่อยอร่อยค่ะ แห๊ะๆ (ชอบหน่อใหญ่ๆ แบบเคี้ยวเต็มปากเต็มคำ)
ส่วนกระเพรานี่ถ้าเป็นบ้านพิม สงสัยไม่มีโอกาสได้เป็นรั้วแบบนี้แน่นอนค่ะ เพราะว่าพิมผัดกระเพรากินแทบทุกวัน ชอบมากก.ก.ก.ก. ผัดกระเพราเนี่ย โดยเฉพาะใส่ใบกระเพราที่ปลูกเองเยอะๆ ใส่พริกไทยหน่อยนึง กินกับไข่ดาวเยิ้ม ๆ อร่อยสุด ๆไปเลยค่า
ว่าแต่บ้านดินสวยมากเลยนะคะเนี่ย ปกติพิมเคยเห็นบ้านดินแบบธรรมดา ๆ เรียบ ๆ อันนี้มีลวดลายด้วย แถมเป็นลายดอกไม้ เข้ากับบ้านมากๆ เห็นแล้วก็อยากมีบ้านดิน อิอิ
ยัยลูกลิง เขียน:
สวัสดีคร่ะพี่ๆๆๆทุกคน ลูกลิงไม่ได้ไปจำศีลกินเจคร่ะแต่แอบมานอนโรงพยาบาลเล่นๆๆๆได้ 4 วันแล้วค่ะตอนนี้หมอห้ามใช้เสียงแต่ยังคงคิดเถิงพี่ๆๆๆทุกคนน่ะคร่ะ พี่มดสู้ๆๆๆๆน่ะคร่ะเปนห่วงจังเรยอย่าร้องไห้แล้วน้าพี่พิมด้วยน่ะคร่ะ พี่เสิดอยากกินบ้างจังตอนนี้เค้ากินแต่ของอ่อนโจ๊กเท่านั้น
น้องโม ... น้องโม ... ตอนนี้ที่บ้านเป็นยังไงบ้าง น้ำท่วมไหม บ้านเพื่อนพี่อยู่แถวเชียงใหม่แลนด์ น้ำท่วมแล้วอ่ะ แต่ดีว่าเก็บของขึ้นบ้านทัน พี่เห็นข่าวเชียงใหม่น้ำท่วมคราวนี้แล้วแอบน้ำตาไหล สงสารคนเชียงใหม่รวมถึงคนจังหวัดอื่นๆ ที่บ้านถูกน้ำท่วมจริง ๆ ปีนี้ทั้งฝนทั้งน้ำที่ไหลมาจากที่อื่นมันเยอะมาก เยอะซะจนตั้งรับกันไม่ไหว ยังไงก็สู้ ๆ นะโม
ส่วนโรคภัยไข้เจ็บที่เป็น พี่ก็ขอให้หายไว ๆ นะคะ ยังไงตอนนี้กินอะไรไม่ได้ ก็กินไอ้ที่กินได้ไปก่อน ร่างกายจะได้แข็งแรง ๆ สู้ ๆ จ้า
ป.ล. อาทิตย์ก่อนพี่เพิ่งจองโรงแรมที่เชียงใหม่ All season กะอีกโรงแรมนึง (จำชื่อไม่ได้ซะงั้น) ไปอ่ะโม ตั้ง 7 คืนแน่ะ เพราะพี่ตั้งใจจะไปเชียงใหม่ช่วง พ.ย. แถมจ่ายตังค์ไปแล้วด้วย หลายกะตังค์มากเลย ก็ไม่รู้ว่าถึงเวลาจะไป เชียงใหม่จะน้ำลดหรือยัง ถ้าไม่ลดก็คงอดไป แอบเสียดายค่าโรงแรม ฮือๆ (กะไปหลายวัน เพราะว่าตั้งแต่แต่งงานมาหลายปี ไม่เคยได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดแบบเป็นเรื่องราวกับคุณสามีเลย ยกเว้นไปชัยภูมิ 1 วันอ่ะ) ........... แต่ยังไงภาวนาให้น้ำลดดีกว่า เรื่องเที่ยวไม่สำคัญนัก แต่ปากท้องและความเป็นอยู่ของคนที่บ้านถูกน้ำท่วมสำคัญกว่ามาก ๆอ่ะ