ดา เขียน:
สวัสดีพิม มด พี่เยาะ
พิม พี่ดาทุกวันนี้ยังแทนตัวเองหนุ่ยกับพ่อแม่อยู่เลยอายุปูนนี้แล้ว ที่ใต้ ชื่อสาวหนุ่ย ไข่หนุ่ยเต็มไปหมด พอกับไข่ดำ ไข่แดง ประมาณหนังเรื่องเหมืองแร่ เพื่อนพี่ดาบ้านอยู่พุนพินพูดใต้ไม่ได้เหมือนกัน ราคาของที่พิมบอกมาแสดงว่าสุราษของแพงกว่าทุ่งสง และหาดใหญ่มาก สุราษไปเที่ยวไม่กี่ครั้ง ตอนช่วงมาเรียนกรุงเทพฯ นั่งรถไฟขึ้น-ล่อง สถานีสุราษเป็นสถานีที่คนนิยมฝากท้องโดยลงไปซื้อข้าวต้มไก่ที่สถานี้เพราะขึ้นชื่อมาก อีกอย่างเป็นไก่ย่างเครื่องทางใต้ รถไฟจอดสิบห้านาทีทุกคนมีเวลาลงไปซื้อกินเวลาที่ไปถึงก็ยังหัวค่ำ
เรื่องลดน้ำหนักเล่านิดพี่อ้วนเพราะไปกินยาลด ต้องใช้คำว่าคึกคะนองสะเหมือนคนติดยาเพราะอยากลองและตามเพื่อนชวน แรกๆลงดีมาก ลงเร็วตามต้องการ พอขึ้นกินอีก แต่น้ำหนักขึ้นเรื่อย ๆ พอไม่กินมันเลยน้ำหนักไม่เคยขึ้น ช่วงหลังไปฟิตเนส ก็หลังมากเพราะประเภทถ้าทำจะออกอาการบ้าทำ พอดีตอนหลังติดเรื่องงาน พิมพี่ดา กินไม่แยะ ไม่เก่ง กินข้าววันสองมื้อ เช้า เย็น ทำกับข้าวไปกินมื้อเย็นประมาณสี่โมง แต่ถ้าไม่ห่อไม่ยอมซื้อกิน มันไม่ถูกปาก ก็กลับมากินบ้านบ้างครั้งสอง-สามทุ่มถึงได้กินแล้วขึ้นบ้าน เข้าอาการกินแล้วนอน พี่ดาทำงาน สิบเอ็ดโมงเลิกหนึ่งทุ่ม เสาร์อาทิตย์บ้างครั้งสามทุ่ม กลางวันกินกาแฟ-ขนมปัง กินข้าวน้อยกว่าคนผอมบ้างคน จุดแก้ของพี่ดาคือต้องออกกำลังกาย สมัยสาวๆ น้ำหนักห้าสิบสี่วันหลังจะเอาให้ดู
มดจ๋าเดินเหนื่อยค่อยๆ ออกกำลังดาใช้วิธี วันนี้เดินยี่สิบนาที ต่อเช้าค่อยเพิ่มเวลา เพิ่มเรื่อยๆ อาการเหนื่อย ถ้ามีปัญหาเรื่องเข่าอย่าวิ่งนะเข่าจะยิ่งมีปัญหาเพราะวิ่งมันต้องรับแรงกระแทก ดาเดินสายพานครั้งหนึ่งเป็นชั่วโมงแต่ได้ระยะทางสามกิโล บ้างครั้งปั่นจักรยาน หลังๆไม่ได้ไปฟิตเนส พอดีบ้านสามชั้น เดินขึ้นเดินลงแรกๆก็เหนื่อย หลังๆ สำ-บายแล้ว เพราะต้องขึ้นไปตาก-เก็บผ้า สรุปคือชอบเดินขึ้นไปมองวิวแล้วก็เห็นแต่ตึกแล้วก็ทางด่วนศิวิไลน์จิง(ประชด)บางครั้งเขามีดาวตก ราหูอมจัน อีกช่วยจันสักหิด ก็เห็นแต่ตึกและไฟฟ้า หว่างไปหมดไม่เคยเห็นดาวตก วันที่กรุงเทพมืดคือวันที่เขาช่วยปิดไฟช่วยชาติประหยัด เรื่องเชพแฟนดาตัวเองหอดเดี่ยวแบบว่าถ้าแลกกันมันคงดี เพราะคนหนึ่งผอม อีกคนก็กลมซะ เดินมาก๊สิบดีๆนี้เอง แฟนไม่ได้บ่นเรื่องเชฟดานะบ้างครั้งมีคนอวยพรว่าขอให้เมียผอมๆ เขาบอกว่ากรูชอบอวบๆ แบบนี้ คู่ชีวิตเราคือต้องรับเราได้ที่เราเป็นเรา ที่พวกเราคุยทั้งหมดไม่มีเรื่องกับข้าวเลย ออกแนวชีวิตแล้ว
ปล.แกงหอยน้องพิมน่ากินอย่างแรก อยากอีกแล้วกลืนน้ำลายเหมือนเดิมตลาดแถวบ้านไม่เคยมีหอยขมเลย ถ้าอยากแกงต้องไปตลาดบางกะปิ รูปน้องพิมวันแต่งงาน พิมสวยอย่างแรงนิก้าก้า
*****
ดา มดย้ายของดามาตอบห้องนี้หนา
มดขออนุญาตพิมเป็นภาษากลางนะ เดี๋ยวเวลาไปคุยตัวต่อตัวค่อยคุยใต้กันให้ฉาว มดไม่หนัดพิมพ์ใต้ พอพิมต้องมานั่งคิดว่าต้องใส่ตัวไหนให้มันออกเสียงใต้
มดก็เคยกินยาลดความอ้วน ตอนนั้นห้าสิบกว่าๆ แต่คิดว่าตัวเองอ้วน พอมาน้ำหนักแปดสิบถึงได้รู้ว่าอ้วนเป็นอย่างไร และย้อนกลับไปคิดว่าตอนนั้นเราก็ไม่ได้อ้วน แถมยังสาว กินอะไรระบบมันผลาญดี ไม่เหมือนตอนนี้ ข้าวเหนียวมะม่วงสองคำขึ้นมาครึ่งโล ฉีดแก๊สเข้าท้องก็เคยทำ พวกสถาบันลดน้ำหนักก็เคยไป แต่ไม่มีอะไรเท่าออกกำลังกายแบบเวทเทรนนิ่งนะ สลับกับคาดิโอ และควบคุมอาหาร (ซึ่งลำบากมากกกกก) แต่โชคดีที่ไม่ค่อยมีอาหารใต้ให้กิน ไม่งั้นข้าวสองจานนี่ไม่อิ่มนะ สามสี่นู่นแหล่ะ กลับเมืองไทยทีไรน้ำหนักขึ้นมาห้าโล มาอยู่จีนน้ำหนักลงอีก เดี๋ยวเสียวๆ ว่าเดือนหน้ากลับเมืองไทยน้ำหนักจะขึ้นอีก
แฟนมดก็ไม่บ่นเรื่องเชฟ บ่นเรื่องอื่น เขาอยากเห็นมดอารมณ์ดี พอมดอ้วนแล้วอารมณ์ไม่ดี ไม่แต่งตัว (สำตัว) เขาเลยไม่ค่อยชอบ
ว่าตี้ไปอาบน้ำ แต่ยังติดอยู่เนี่ย เดี๋ยวไปจริงๆ แหล่ะหนา