กระทู้: ข้อความจาก เชฟ

Cook Our Own Content "beef mb" ที่อยู่ตรงหนดูจะเป็นเมนูที่ต้องใช้สองมือจับปลายซีโครง ขึ้นมาแทะเนื้อนุ่มสีดำคล้ายเกรียมทั้งชิ้น ด้วยเมื่อความร้อนสัมผัสกับ เครื่องปรุงที่เคลือบเนื้อเอาไว้เกิดการเบิร์นกลายเป็นสีเข้มเต็มรสชาติ ผสมเข้ากับกลิ่นสโมกนิดๆ จากไลำไยที่ยิ่งช่วยเพิ่มความนุ่มของเนื้อ และหลังจากย่างในเตาถ่านนานถึงเก้าชั่วโมง มีหรือที่เนื้อติดกระดูก จะไม่ล่อนออกมาเป็นแผ่นนกินขนาดนี้ ตัดรสมันอันซุ่มต่ำด้วยชอส สามรสชาติอย่างซอสมะเชือเทศสุดเบสิก ชอสดับเบิลสโมกรสพริก ชิโปเล่ผ็ดนิตๆ และชอสมัสตาร์คซ่าเล็กๆ กับเครื่องเคียงรสหวาน อย่างคอร์นเบรคเนื้อหยาบพอให้เคี้ยวกรุบ ราดด้วยฮันนีบัตเตอร์ หอมหวาน และโคลสลอว์รสสดชื่น
บทความจาก 918kiss
เดิมทีการย่างบาร์บีคิวจะทำในหลุมไฟที่เรียกว่า pit bunker คนที่ยืนคุมไฟยาวนานหลายชั่วโมงจึงกลายเป็น the pitmaster และ "คุณปอ-พืรวัส เรืองเริงกุลฤทธิ์" แห่งร้าน "meat & bones" ก็คือพิตมาสเตอร์ที่หลงใหลในรสชาติ ของเนื้อติดกระดูก ผู้ศึกษาวิธีย่างไฟถ่าน พร้อมทั้งทดลอง รสชาติให้ถูกปากถูกใจในสไตล์ของตัวเอง "เมื่อสองปีที่แล้วเราไปเที่ยวเม็กชิโ ได้กินบีฟริบที่อร่อยมาก จนลืมสเด็กในหัวไปเลย พอเข้าอเมริกาก็หาริบกิน ส่วนใหญ่ เขาจะทำเนื้อติดกระดูกนี้เป็นบาร์บีคิว เลยเริ่มสนใจขึ้นมา พอกลับไทยก็คิดว่าเราแทบไม่เห็นอาหารแบบนี้ที่กรุงเทพๆ เลยเป็นที่มาของชื่อ และคอนเช็ปต์ ทำแบบอมริกันตั้งเดิม เลย คือเอาเครื่องเทศผงมามิกซ์กันเป็นรับ (rub) เคลือบ เนื้อไว้ ย่างด้วยถ่าน สโมกด้วยไม้นาน 6-9 ชั่วโมง แต รสชาติจะไม่ฝรั่งจำ ด้วยความที่เราเป็นคนไทยก็จะออก เฮิร์บๆ หน่อย แบบหมูรับน้ำพริกนรกที่จะลองทำขึ้นมา ชอสก็ทำเองเพื่อให้มันแมตซ์คัน" เดิมที่คุณปอทำเป็นพูดทรัดดระเวนขายออกงานตามอีเวนต์ และเมื่อแว่วว่ามีพื้นที่ตรง the commons จึงตัดสินใจย้ายถิ่น มาตั้งร้านเปิดเปินสเปชเล็กๆ ที่ลงตัวมากกว่าบนครัว เคลื่อนที่ซึ่งมีปัญหาจุกจิกเยอะกว่ อย่างเรื่องการหา จุดจอดรถที่ไม่แน่ว่าตรงไหนลูกค้จะเข้ามาหรือไม่ หรือหาก วัดถุติบหมดต้องไปหาซื้อตามซูเปอร์ ละแวกนั้น ช่วงย้าย มาใหม่จึงปรับตัวยากอยู่สำหรับคนที่ทั้งย่างบาร์ปีคิว และทำ งานด้านดิจิทัลคู่กัน ซึ่งแน่นอนว่าเรื่องดิจิทัลก็เป็นอะไรที่คุณปอ คุ้นเคยเป็นอย่างดี "จริงๆ แล้วผมทำเกี่ยวกับงานออกแบบ งานมาร์เกตดิง ดิจิทัล เว็บไซต์ ก็จะรู้กลไกของมัน ผมว่าพวกโซเชียลต่างๆ เป็นตัวหลักที่ทั้งพีอาร์ และการตลาดในตัวมันเอง เป็นสิ่งที่ ทำให้ร้านนั้นเกิดกระแส ร้านไหนคนพอลเยอะ เวลาที่ร้าน พูดอะไรออกมาก็เป็นไวรัลกับตัวคนที่ฟอลเขา โซเชียลมัน ขับเคลื่อนด้วยตัวเอง ผมว่าพลังมันมีมากกว่าสื่อด้วยซ้ำ
เพราะการสร้างสรรค์อาหารไมใช่เพียงแค่จุดไฟ ตั้งเตา ทำ เนื้อให้สุกแล้วจบ แตอาหารมาจากความชอบ ความหลงใหล และไอเดียที่ตกผลึกมาจากความนึกคิดของคนทำ เช่นเดียว กับพิตมาสเดอร์คนนี้ เมื่อคุณปอทำอะไรจะลงไปขลุกอยู่กับ สิ่งนั้นให้เข้าใจถึงโครงสร้าง แล้วประกอบร่างใหม่ ทดลอง ทำสิ่งต่างๆ ขึ้นมา เฝ้ารออย่างใจเย็นกับเนื้อย่างที่อยู่ ในเตาถ่านนานหลายชั่โมง ลุ้นกับผลลัพธ์ในขั้นตอนสุดท้าย ออกมาเป็นบีฟริบที่มีคอนเทนต์ในตัวมันเองยากที่ใคร จะลอกเลียน