กระทู้: ...... ห้องเม้าท์ ........

พิม พี่เข้าใจความทุกข์ของพิมนะ การที่เห็นคนที่เรารัก คนในครอบครัวประสบเหตุการณ์แบบนี้มันเจ็บปวด

และเป็นทุกข์แค่ไหน แต่ต้องสติให้ได้นะ เราต้องเป็นหลักให้แม่และน้องก่อนอันดับแรก พิมไม่ได้สู้อย่างเดี่ยวดายนะ

แคช แม่ น้อง เพื่อนๆๆ รวมทั้งพวกเรายืนเยงข้างอยู่ สู้นะ พยายามเข้าไว้ ตอนแรกพี่ตั้งใจว่าวันจันทร์หยุดจะ

ไปเยี่ยมน้องชายพิมที่ รพ. แต่คงไม่ได้ไปเพราะเมื่อเสาร์หลังจากคุยกัยพิมเสร็จ พี่ก็ทราบข่าวน้องแมค

วันนี้แมคต้องเข้าไปนอนที่ รพ.จุฬา เช่นกันเพื่อให้ลุงหมอเช็คร่างกายและเตรียมผ่าตัดวันพุธนี้ เลยไปไม่ได้

แต่วันนี้ถ้ามีเวลา พี่จะพยายามโทรไปหารุ่นพี่ปรึกษาเรื่องตำรวจ แล้วจะติดต่อตำรวจที่รู้จัก เพื่อให้สำนวนการฟ้อง

ไม่รุนแรง จะพยายามนะ พี่ดาขอภาวนาให้สิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลายคุ้มครองน้องชายพิมผ่านพ้นวิกฤตไปได้

และให้พิม แม่และครอบครัวผ่านเหตุการณ์ครังนี้ไปได้เช่นกัน บ้างครั้งมันก็เป็นเรื่องของบุญและกรรมนะพิม

มนุษย์ย่อมเป็นตามกรรม ก็ภาวนาให้ลุงและครอบครัวอโหสิกรรมให้เรา ว่าเป็นเพราะอุบัติเหตุไม่ได้เกิดจากความ

ตั้งใจ ขอให้ความโกรธ ความโมโห เขาลดน้อยลง

ขอเอาใจช่วยนะพิม อาการของน้องเป็นยังไงบ้าง

สวัสดีค่ะพี่ๆๆๆ ตอนนี้ทุกคนต่างมีปัญหาถึงน้องจะช่วยอะไรได้ไม่มากแต่น้องเป็นห่วงและส่งกำลังให้พี่ๆๆๆทุกคนน่ะค่ะ
@พี่ดา ตอนนี้น้องแม้คหลานพี่ดาอายุเท่าไหร่แล้วค่ะ น้องแม็คสู้จังเลยเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ พี่ดาก็พักผ่อนบ้างน่ะค่ะ สงกรานต์นี้พี่ดาไปไหนค่ะ
@พี่เจี๊ยบ ช่วงนี้สุขภาพเป็นอย่างไรบ้างค่ะ ต้นเ้ดือนกรกฏาคมน้องยังอยู่ที่ใต้ค่ะ พี่เจี๊ยบมาพักผ่อนที่ใต้ด้วยน่ะค่ะ พี่มากี่เดือนค่ะ เตรียมโปรแกรมไปเที่ยวไหนบ้างค่ะ อยากให้พี่เจี๊ยบมาไวๆๆๆจังเลยคิดเถิงงงงงง พี่โมน้องก็ติดต่อไม่ได้ค่ะ ทั้งทางเฟสทางโทสับ เพราะโทสับพี่โมหายอ่ะค่ะ แต่พี่โมน่าจะอยูี่ที่เชียงใหม่เตรียมทำ thesis ค่ะ เพราะตอนนี้แฟนพีี่โมไปออสเตรเลียพี่โมเลยไม่มีแผนที่จะไปไหนค่ะ ตอนนี้น้องยังไม่รู้เลยค่ะว่าจะได้เล่นสงกราตืหรือป่าว เพราะพ่อกับแม่จะเปลี่ยนวัดที่จะไปบวชอ่ะค่ะ ก็เลยยุ่งๆๆๆๆมากเลยค่ะกว่าเราจะได้บวชสักครั้ง พระอาจารย์ท่านบอกว่าให้เราภาวนาว่าจงรอดปลอดภัยจนถึงวันบวชค่ะพี่เจี๊ยบ แต่ช่วงนี้ทุกวัดที่พังงามีบวชสามเรรและชีพราหมณืมากมายเลยค่ะพี่ น้องเอาอัพรูปหั้ยพี่เจี๊ยบน่ะค่ะ
@พี่พิม ได้พักผ่อนบ้างป่้าวค่ะ ขอให้คุรพระรัตนตรัยคุ้มครองน้องชายพี่พิมให้หายไวๆๆๆน่ะค่ะ
@พี่รถถัง สงกรานต์นี้พี่ไปไหนค่ะ คดิเถิงจังเลย ทำไรอยุ่ค่ะพี่

พิมขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะคะ ทั้งพี่ดา พี่เจี๊ยบ รถถัง หนมชั้น และทุก ๆ คนค่ะ

ตอนนี้อาการน้องชายดีขึ้น แต่ว่าเพราะปากที่ฉีกเย็บ 14 เข็ม ฟันหน้าที่หักไปหลายซี่
ก็เลยยังทำให้พูดอะไรได้ไม่ถนัด ไม่ค่อยรู้เรื่อง และก็กินได้แต่น้ำข้าวต้ม หรืออะไรที่ไม่ต้องเคี้ยวอ่ะค่ะ
แล้วมือก็ยังหยิบจับอะไรไม่ถนัด แม่ก็เลยต้องออกจากบ้านแต่เช้าไปคอยป้อนข้าวน้อง 3 เวลา
แม่เลยต้องอยู่ที่ รพ. เกือบจะตลอดน่ะค่ะ

ส่วนพิม ... 4 วันที่ผ่านมา ก็ไปหาน้อง วิ่งไป สน. ไปงานศพผู้เสียชีวิต ไปสถานที่เกิดเหตุ และไปอีกหลายๆ ที่
ก็แทบไม่ได้พักเลยค่ะ แต่ข้าวปลาก็ยังกินได้ตามปกติ เพียงแต่กินได้น้อยลงเพราะว่าเหนื่อย
ต่างกับแม่ที่กินอะไรไม่ได้เลยค่ะ อย่างวันนี้ตั้งแต่เช้าแม่ก็ยังไม่ได้กินเลย บอกแต่ว่าไม่หิว
ทำอะไรให้กินก็ไม่กินน่ะค่ะ

ตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่ดีกว่าช่วงแรกค่ะ เพราะว่าได้พี่ดาและคนรู้จักอีก 2-3 คนเป็นที่ปรึกษา
ต่างจากตอนแรกที่ไม่รู้แม้แต่ว่า วันนี้จะทำอะไรดี ยังไงดีเลยอ่ะค่ะ
ก็เลยอยากจะขอบคุณพี่ดามาก ๆ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
และขอบคุณกำลังใจจากพี่เจี๊ยบ น้องรถถัง น้องหนมชั้น (และคุณโด่งที่ส่งมาทาง FB) ด้วยนะคะ

แล้วเดี๋ยวเหตุการณ์มันเป็นยังไงพิมจะมาเล่าให้ฟังอีกทีนะคะ

หวัดดี ทุกคน

หนมชั้น น้องแมคอายุ 13 ปี วันเกิดน้องแมค 5 พ.ค. นี้แหละ แมคมีฝาแฝดเป็นผู้หญิง ชื่อไข่มุก

แต่มุกปกติ แต่โตเล็ก แข็งแรงดี เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียน เมื่อวานช่วงที่เขามีแผ่นดินไหว

และเกิดการสั่นสะเทือนที่ตะกั่วป่า เป็นยังไงพี่ดาโทรไปหาน้าที่ท้ายเหมืองเพราะเขามีการเตืนที่ท้ายเหมือง

เหมือนกัน พี่ก็เลยบอกว่าไม่ต้องไปดูให้อยู่ที่บ้าน มีอะไรจะได้อพยพทัน อีกฟังหลวงก็ยังรบกันอยู่เลย


ให้เชื่อตัวเอง เห็นไม่ค่อยดีก็อพยพเลย มันจะกี่ริกเตอร์ก็เรื่องของเขา เห็นน่ากลัวก็ไปอยู่ที่สูงเลย

ขอบคุณสำหรับความเป็นหว่งที่มอบให้แมค

เมื่อวานออกจากบ้านแต่เจ็ดโมงเช้า เพื่อจะนั่งรถเมล์ ต่อด้วยรถไฟฟ้า จากบางนา เพื่อจะไปที่โรงพยาบาลจุฬา

ให้ทันน้องแมคเข้าห้องผ่าตัด ก็ได้เจอหน้าหลานสมใจก่อนเข้าห้องไปทำการผ่าตัด ก็คุยกันให้กำลังใจว่าแผล

จะเจ็บแค่มดกัน พอพยาบาลมาเข็นรถไปก็มีหน้าเสีย แต่แม่เขาเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนไม่ได้เข้าไปคนเดียว

เหมือนปีที่แล้ว จนหลับลุงหมอมาพอดี ก็แวะคุยกันน่าห้องว่าจะทำการผ่าตัดแมคและใส่น๊อต และแผ่นพลาสติก

อย่างไรบ้าง เริ่มทำการผ่าตัดตั้งแต่เก้าโมงเช้า เสร็จบ่ายโมงสามสิบนาที ดาได้ทราบผลของการผ่าตัด

แต่แมคยังหลับอยู่ ดากลับมาทำงานต่อเพราะงานยังไม่หยุด เมื่อเช้าโทรไปถามว่าเจ็บแผลไหม บอกยังไม่บ่นว่าเจ็บ

บ่นแค่เจ็บก้นเพราะนอนมา 24 ชม. เลยเจ็บกันกบ ต้องค่อยพลิกตัว เพราะใส่เฝือกขาไว้ทั้งสองข้าง

จากปลายเท้าถึงขาอ่อนเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ใส่แค่สองสัปดาห์ คงเป็นพรุ่งดาคงได้ไปหาแมค แต่ก็กังวลเรื่อง

การเดินทาง เพราะเข้าเล่นสงกรานต์กันแถวสีลม เป็นจุดที่จะไปลงรถไฟฟ้า ถ้าจะขับรถไปก็รถจะติดมาก

กำลังคิดว่าจะเอาอย่างไร วันนี้แมคโชคดี พี่พยาบาลนิมนต์พ่อมา 1 รูป แมคเลยได้ใส่บาตรที่ห้องพัก

ตอนนี้ก็ภาวนาให้อย่าเจ็บแผลมากเหมือนคราวก่อน

รถถัง ลงใต้ยัง

พี่เจี๊ยบ ต้องทำกับข้าวถึงวันไหน

พิม พยายามให้แม่กินข้าวให้ได้นะ อย่าไปกังวลเรื่องคดี เพราะเขายังไม่ได้สอบปากคำและเราไม่ได้หนี


อดทนนะ ทั้งแม่ พิม และทุกคนในครอบครัว เป็นกำลังใจให้กันและกัน อย่าพึ่งท้อ

เหนื่อยก็พัก แต่อย่าหมดกำลังใจ

@ พีพิมค่ะ....เป็นห่วงค่ะ ดูแลสขภาพนะค่ะ พักผ่อนด้วยนะค่ะ

@ พี่ลดาค่ะ เหนื่อยก็สู้ๆนะค่ะ หญิงไทยใจแกร่ง อึดและถึกเสมอ

@ น้องหนมชั้นแผ่นดินไหวที่ผ่านมา ปลอดภัยดีนะ
ที่ยะลาอาคารสำนักงาน ที่เป็นอาคารสูงก็รู้สึก แต่ที่บ้านโอเค ไม่รู้สึกไม่สะดุ้งสะเทือน

@ พี่ดาบอกน้องแมคด้วยค่ะ น้ารถถังเป็นกำลังใจให้น้องแมค ฝ่าฟันไปให้ได้
รถถังลงมายะลาตั้งแต่วันที่ 9 แล้วค่ะ ออกตอนประมาณตีหนึ่งที่จริงก็ถือเป็นวันที่ 10 แล้ว มาถึงก็ประมาณ ห้าโมงเย็นแก่ๆ ก่อนมืด
อากาศดีแต่สามีง่วงเหมือนกัน ฝนตกเป็นระยะ เจออุบัติเหตุแถวสตูลรถชนกัน 5 คัน คงเพราะฝนตกแล้วโค้งอันตรายด้วย
แต่รถถังปลอดภัยดีค่ะ

@ maprang27 ค่ะ ขออนุญาตแจ้งแทนพี่พิม เพราะว่าพี่พิมช่วงนี้วุ่นวายยุ่งๆ อยู่ค่ะ
ห้องนี้เวปนี้ เป็นเวปทำอาหาร อ่ะค่ะ เข้ามาพูดคุยกันเรื่องทำอาหารหรือชีวิตทั่วไปหากว่าเราคุ้นเคยกันแล้ว
อย่ามาขายของในนี้เลยนะค่ะ

คุณ maprang27 ค่ะ ..... ขอบคุณที่ชมเรื่องอาหาร แต่ในข้อความที่คุณโพสต์และในลายเซ็นต์ของคุณ พิมว่ามันดูแปลก ๆ ... คุณมะปรางคิดเหมือนพิมไหมค่ะ ?

ยังไงคราวหลังอยากให้ลองคิดทบทวนดูก่อนจะโพสต์อ่ะค่ะ

พี่ดาค่ะ .... เมื่อวานซืน (วันพุธ) ทางโน้นโทรมาค่ะ แล้วเมื่อวานตำรวจก็โทรมา
สรุปว่าไปพบร้อยเวรแล้ว แล้วก็จบลงด้วยไม่ค่อยดีเท่าไหร่อ่ะค่ะ เครียดมาก (แต่น้อยกว่าเดิม)
ตอนนี้ก็ยังไม่รู้จะทำยังไงต่อดีเลย คงจะต้องรอไปก่อน
ขอบคุณพี่ดาและสามีพี่ดามากๆ เลยนะคะ


น้องรถถัง .... ขอบคุณจ๊ะ เมื่อคืนพี่นอนซะเต็มอิ่มเลย 6 ชม.
จริง ๆ ก็ไม่อิ่มหรอกนะ แต่ว่าแม่มาปลุกชวนไปทำบุญที่วัดกันทั้งบ้าน
ก็เลยไปใส่บาตร ไหว้พระ บังสกุลมา สบายใจขึ้นในระดับนึงจ้า

ดีใจที่พี่พิมรู้สึก ดีขึ้น แม้จะน้อยนิดก้อตาม

สวัสดีค่ะพี่ๆๆๆๆ กลับมาแล้วค่ะหลัจากอพยพหนึที่สูง ตอนนี้ปลอดภัยดีแล้วค่ะ

หวัดดี ทุกคน

เมื่อวานน้องแมคออกจากโรงพยาบาลแล้ว ไม่เจ็บแผล เว้นแต่จะขยับตัวแรงจะแปล๊บๆๆ

แต่แมคจะเจ็บตรงก้นกบมาก คงเพราะต้องนอนตลอด ไม่สามารถงอขาได้เพราะติดเฝือกที่ใส่อยู่

แต่พลิกตัวได้ถ้ามีคนช่วย สงสารเขาเหมือนกันไม่รู้ว่าจะต้องเจ็บตัวไปอีกกี่ครั้ง ถึงจะได้เป็นปกติเหมือน

คนอื่นๆ ๆ ก็ให้กำลังใจกันไปทั้งหลานและน้าเอง ก็ต้องสู้ เพื่อวันข้างหน้า อยากแบ่งเบาความเจ็บของหลานมา

ได้แค่คิดมันคงเป็นไปไม่ได้

พิม แม่ น้องชาย และครอบครัวอย่าท้อ และหมดกำลังใจนะคนอื่นเขาเป็นยิ่งกว่าเรา เขายังสู้

เราก็ต้องสู้ได้ ทางโน้นว่ายังไงบ้าง ทางตำรวจตั้งข้อหาแล้วยัง

รถถังขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้แมคนะ ได้ไปร่วมงานสงกรานต์ที่ ถ.ร่วมมิตรกับเขาไหม

แล้วยังมีร้านอร่อยเหลือให้รถถังไปกินบ้างไหม

หนมชั้น เล่นสงกรานต์เผื่อพี่ดาได้นะ

พี่เจี๊ยบ เสร็จภาระกิจทำอาหารหรือยัง

โมโม่ หายไปเป็นเดือนแล้วนะ

สวัสดีวันสงกรานต์ค่าาาา ทุก ๆ คน ^___^

พี่ดาค่ะ .... ทางตำรวจเรียกไปแจ้งข้อหาตั้งแต่วันพฤหัสที่ผ่านมาอ่ะค่ะพี่
จริง ๆ พิมโทรไปหาพี่ดาอยู่น่าจะสักวันพุธอ่ะค่ะ ช่วงไหนพิมไม่แน่ใจ
แต่พี่ดาอาจจะไม่ได้ยิน ก็เลยไม่ได้รับสาย พิมเองก็เกรงใจพี่ดาค่ะ ก็เลยยังไม่ได้โทรไปบอกความคืบหน้า

คร่าวๆ ก็คือ อยู่ดีๆ วันพฤหัสสายๆ ทางตำรวจโทรมาค่ะบอกให้ไปโรงพักและก็ให้ไปตอนบ่ายวันนั้นเลย

ไปถึงตำรวจก็แจ้งข้อหาและบอกว่ารายละเอียดจากทางพยานบอกว่าเป็นแบบนี้ๆๆ
ซึ่งน้องชายพิมก็บอกว่ามันไม่ใช่อ่ะค่ะ คือรายละเอียดมันไม่ใช่อย่างนั้น
ทางพิมก็เลยปฏิเสธไป ทางโน้นเค้าพอรู้ว่าเราปฏิเสธก็โกรธมากค่ะ ขึ้นไปหาตำรวจชั้นผู้ใหญ่ คุยอะไรสักพักแล้วกลับไปเลย

แต่ทางตำรวจเจ้าของคดีเค้าก็บอกว่าคดีแบบนี้ไม่ว่าจะเกิดกับใครยังไง เค้าไม่อยากทำ อยากให้คุยกันค่ะ
แต่ทางพิมก็ไม่รู้จะคุยยังไง เพราะก่อนหน้าจะมาเจอตำรวจวันนึง ทางเค้าโทรบอกพิมว่า
ถ้าน้องชายพิมไปยอมรับข้อกล่าวหาเค้าอาจจะคุยด้วย แต่ถ้าไม่ยอม เค้าก็จะไม่คุยอะไรด้วยค่ะ

ก็เลยไม่รู้จะทำยังไงดีเลย

หวัดดี พิม

ตำรวจแจ้งข้อหาอะไรบ้าง ขอชื่อร้อยเวร และผู้กำกับ สน.ลาดพร้าวด้วยนะ

ทางโน้นจะพร่ำเพ้ออะไรช่างเข้า เราได้พยายามทำดีที่สุดแล้ว ตำรวจผู้ใหญ่คงไม่เอาด้วยมัง

ถึงได้ลงไปหน้าบึ่ง ตำรวจจะเรียกน้องชายไปสอนเมื่อไหร่


อดทน และสู้นะ บอกอาการน้องชายให้ทราบว่าคืบหน้านิดนึ่ง

พรุ่งนี้ เริ่มต้นการทำงานกันอีกแล้ว ปีใหม่ไทย
ขอให้ทุกคน โชคดี ประสบความสำเร็จในชีวิต มีครอบครัวที่อบอุ่น อะไรที่ไม่ดี
หรือร้ายๆๆ ขอให้หมดไปกับวันคืนที่ผ่านมา ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆๆๆ กันทุกคนเลยนะ

เป็นำกลังให้เพื่อนๆๆ ทุกคนนะ

หวัดดี ทุกคน

รถถัง กลับจากใต้หรือยัง พี่ดามาทำงานแล้ววันนี้เป็นวันแรก

พี่เจี๊ยบ หายไปหลายวันคิดถึงนะจ๊ะ

พิม เห็นว่าน้องผ่าตัดหรือ เข้าไปดูใน FB. มา ขอให้การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี และขอให้ร่างกายทุกส่วน

กลับมาเหมือนเดิม น้องผ่าตัดที่ รพ. อะไร

หนมชั้น เมื่อวานภูเก็ตมีระทึกอีกแล้ว ตะกั่วป่ารู้สึกถึงการสั่นสะเทือนหรือเปล่า

มด มาเที่ยวเมืองไทย กลับไปหรือยัง

เสิด กลับมาได้แล้วนะ คิดถึง

พี่ดา กลับมาจากยะลาแล้วจร้า ออกจากยะลาเก้าโมงเช้าวันที่ 16 มาถึงศรีราชาตีสามวันที่17 วันนี้แหล่ะจร้า
ตอนที่เทศบาลยะลาแจ้งมาว่าจะมีทำบุญที่ถนนรวมมิตร ก้อตั้งใจจะไป แต่ว่าไปถึงเค้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ที่ยะลาก้อร้อนมากมาย แม่ก้อไปเยี่ยมยายที่บ้านป้าที่หัวไทร นครศรี
อยู่กันลำพังก้อตระเวนหาของกิน งวดนี้จะไปลงที่อาหารอิสลามเป็นส่วนใหญ่
ข้าวหมกไก่ นาซิดาแฆ อันนี้ชอบมากค่ะ อร่อยจริงๆ .อยากทำ คิดถึงพี่เยาะเลย
ไม่อย่างนั้นได้ไปหากินแถวปัตตานีบ้าง

ก่อนพี่เยาะหายไปบอกว่าจะทำนาแกซีแง มาเสิร์ฟ รอป่านนี้ยังไม่มา
อ้อ...ไปกินต้มซุปเนื้อเครื่องใน ของอิสลามอร่อยมากไม่คาวเลย

บรรยากาศครั้งนี้เงียบมาก ไม่คึก เนื่องจากเหตุการณ์มี่รวมมิตร
แต่ก้อน่าแปลกใจที่มีการสร้างบ้านเพิ่มเยอะมาก คนที่หนีไปอยู่ที่อื่น
กลับมายะลา พูดถึงสภาพบ้านเมืองไม่เกี่ยวกับระเบิด สะอาดมาก รถถังชอบค่ะ
แต่คนที่ไม่เคยมาเก็นจะกลัวเพราะฟังจากข่าวแล้วมันน่ากลัว

มีของกลับมาศรีราชาด้วยค่ะ
กล้วยหิน บอนหิน (อร่่อยมาก) กาแฟดำ ชาชักถั่วเหลืองน้ำผึ้ง
ผักเหรียง ถั่วชิกพีอบ หมี่เบตง ของพวกนี้เอามาฝากเพื่ิอนๆ
แล้วก้อมีเพื่อนฝากซื้อปลากระป๋องอะยัมที่เป็นของมาเลย์
เค้าบอกว่าอร่อยกว่าที่ขายในไทย อืม...อร่อยกว่าจริงด้วยค่ะ

แล้วจะเอารูปมาให้ดูกันนะค่ะ

คิดถึงทุกคนค่ะ เป็นห่วงพี่พิมจังค่ะ

หวัดดี ทุกคน

รถถัง นาแกซีแง คืออะไร ไขข้อข้องใจด้วยจ๊ะ


บรรยากาศครั้งนี้เงียบมาก ไม่คึก เนื่องจากเหตุการณ์มี่รวมมิตร
แต่ก้อน่าแปลกใจที่มีการสร้างบ้านเพิ่มเยอะมาก คนที่หนีไปอยู่ที่อื่น
กลับมายะลา พูดถึงสภาพบ้านเมืองไม่เกี่ยวกับระเบิด สะอาดมาก รถถังชอบค่ะ
แต่คนที่ไม่เคยมาเก็นจะกลัวเพราะฟังจากข่าวแล้วมันน่ากลัว


บรรยากาศแบบนี้กำลังขยายวงมาที่หาดใหญ่แล้วด้วย หลังจากมีเหตุการณ์ที่โรงแรมลีการ์เด้น

ญาติพี่ดาเขาทำพวกคอนกรีต เขายังเอาของไปส่งที่ยะลาได้ปกติ แต่ข่าวนี้แหละทำให้คนกลัว

ชาวบ้านโดยส่วนมากยังใช้ชีวิตปกติ มีเพียงบางจุดที่มีปัญหา จริงแล้ว พี่ดาไม่อยากให้การเสนอข่าวนะ

เพราะในความรู้สึกของพี่เหมือนยิ่งทำให้คนที่ก่อเหตุยิ่งทำเพราะ มีการเสนอข่าวและทำให้คนกลัว

และเมื่อมีข่าวแบบนี้บอกตรงๆๆ ว่าเศร้าใจทุกครั้ง แม้ว่าไม่ใช่ญาติพี่น้องเราแต่เป็นคนเหมือนกัน และด้วยความเป็น

คนใต้เลยทำให้รู้สึกมากๆๆๆๆ


มีของกลับมาศรีราชาด้วยค่ะ
กล้วยหิน บอนหิน (อร่่อยมาก) กาแฟดำ ชาชักถั่วเหลืองน้ำผึ้ง
ผักเหรียง ถั่วชิกพีอบ หมี่เบตง ของพวกนี้เอามาฝากเพื่ิอนๆ
แล้วก้อมีเพื่อนฝากซื้อปลากระป๋องอะยัมที่เป็นของมาเลย์
เค้าบอกว่าอร่อยกว่าที่ขายในไทย อืม...อร่อยกว่าจริงด้วยค่ะ

แล้วจะเอารูปมาให้ดูกันนะค่ะ

รถถังเอากล้วยหิน บอนหิน มาให้ดูด้วยนะ บอกตรง ๆ ไม่รู้จัก และเห็นด้วย ปลากระป๋องอะยัมที่เป็นของมาเลย์ อร่อยกว่า

ตามห้างที่เราไปซื้อ เป็นอีกหนึ่งอย่างที่พี่จะไปหอบหิ้วทุกครั้งที่ได้กลับไปหาดใหญ่

สวัสดีทุก ๆ คนเลยค่าาา ^___^

พี่ดาค่ะ ... ตกลงว่าวันนี้น้องไม่ได้ผ่าตัดค่ะ (รพ. เลิศสิน) คือไปนอน รพ. หมอให้งดน้ำงดอาหารครบ 12 ชม. แล้วก็เข็นเตียงไปรอในห้องผ่าตัดแล้วค่ะ แต่ปรากฎว่าเคสของหมอที่จะผ่าตัดน้องฟิชก่อนหน้านี้ค่อนข้างยาก เลยใช้เวลานานกว่าที่หมอกะไว้ ก็เลยทำให้หมดเวลาไม่สามารถผ่าน้องฟิชได้ หมอเลยเลื่อนเป็นพรุ่งนี้น่ะค่ะพี่ หมอว่าใช้เวลาผ่าอย่างน้อยสุดประมาณ 4 ชม. ค่ะ และอาจจะยาวนานไปมากกว่านี้หากเปิดหน้าขึ้นมาแล้วพบกว่ากระดูกแตกกว่าที่คิดไว้อ่ะค่ะ พิมก็ขอภาวนาให้น้องปลอดภัย ขอบคุณพี่ดามากๆ เลยนะคะ

ส่วนชื่อร้อยเวร กับชื่อน้องชายพิมก็คือ

ร.ต.ท. สุภัทร ศรีภา
นายไกรฤกษ์ ประจุททะสี

ค่ะพี่

น้องรถถัง ......... อย่าว่าแต่อากาศที่ยะลาร้อนเลย ที่กรุงเทพฯ ก็ร้อนมาก ๆ ร้อนจนไม่รู้จะบรรยายยังไงเลย ขนาดวันนี้พี่เดินจาก รพ. มาที่ป้ายรถเพื่อขึ้นไปทำธะรุต่อ ระยะทางแค่ประมาณไม่ถึง 1 ป้ายรถเมล์ แต่บนศรีษะพี่ชุ่มไปด้วยเหงื่อขนาดเอามือลูบก็เปียกเลยอ่ะ

ว่าแต่พอพูดถึง ข้าวหมกไก่ นาซิดาแฆ พี่ก็นึกอยากกินอีกนะ .. ถ้าพี่จำไม่ผิดเคยกินอยู่ครั้งสองครั้ง มีคนอิสลามแท้ ๆ ที่รู้จักกันเมื่อนานมาแล้ว เค้าทำมาให้กิน แต่เค้าย้ายบ้านไปหลายปีแล้วก็ไม่เคยได้กินอีกเลยอ่ะ เคยลอง search ดูวิธีทำจากในเนตก็พบว่ามันยุ่งยากพอควร แต่ไว้สักวันพี่จะลองทำดู ^__^ พูดแล้วก็คิดถึงพี่เยาะเน๊าะ

แต่แหมมมม รถถังไปยะลาคราวนี้ได้ของกลับมาศรีราชาเพียบเลยนะเนี่ย เห็นแล้วแอบอิจฉา อิอิ

พิม พี่ลืมขอรายละเอียดว่าเหตุเกิดวันไหน ตำรวจเรียกไปคุยและตั้งข้อหาอะไรบ้าง

พรุ่งนี้เช้าพิม scan แล้วส่งไปให้พี่ดาทาง email ได้ไหมอ่ะค่ะพี่

ได้ แล้วน้องได้กินข้าวยัง แล้วค่อยอดใหม่ เขาให้นอนเฝ้าไหม

พิมที่บ้านมีหนังสือสวดมนต์ไหม สวดบทชัยมงคลคาถาพาหุง ตามด้วยชัยปริตร (มหากา) แล้วสวดอิติปิโส

อายุน้องชาย บวก หนึ่ง เท่ากับอิติปิโส ยี่สิบจบ แล้วขออโหสิกรรมเจ้ากรรมนายเวร แล้วแผ่เมตตา พิมสวดให้น้องได้

และถ้าเจ้าตัวสวดเองได้ยิ่งดี ตอนเช้าก่อนนอนเข้าห้องผ่าตัดให้ซื้อพวงมาลัยไปไหว้ที่ศาล รพ.

อธิษฐานขอให้การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี และขอให้น้องปลอดภัย บทสวดที่พี่บอกยิ่งสวดมากยิ่งดี

ทุกคนในบ้านยิ่งช่วยกันสวดยิ่งดี เริ่มวันนี้ได้เลยนะ อันนี้เป็นความเชื่อของพี่ เลยคนที่ผ่านการบวชแนะนำ

ให้พี่ทำ

ขอให้การผ่าตัดที่จะมีขึ้นของน้องชายพี่พิม สำเร็จไปด้วบดีและมีอาการดีขึ้น
ในเร็ววัน และผ่านพ้นเรื่องร้ายๆไปเร็วๆ

ขอให้แม่พี่พิม สบายใจขึ้น รถถังคิดเอาเองว่าแม่พี่พิมน่าจะทุกข์ใจกลุ้มใจสุดๆ
พี่พิมพักผ่อนด่วยนะค่ะ ตอนนี้พี่พิมเป็นเสาหลักของทุกคน

เป็นห่วงมากๆค่ะ

พี่ดาค่ะ ........ น้องชายพิมพอเค้าเข็นกลับมาที่เตียงก็บ่นหิวมากเพราะว่าไม่ได้กินอะไรเลยมา 17 ชม. แม่ก็รีบหาอะไรให้กินเลยค่ะ แต่เหมือนมันจุก ๆ เค้าเลยกินไม่ค่อยได้ กินได้แต่โจ๊กถ้วยไป 1 ถ้วยค่ะพี่ ส่วนเรื่องนอนเฝ้า...เค้าไม่ให้นอนเฝ้าค่ะเพราะเป็นห้องรวม อยู่ได้ถึงแค่ประมาณ 3 ทุ่ม แล้วกลับมาเยี่ยมได้อีกทีตอนเที่ยงค่ะพี่ ส่วนเรื่องสวดมนต์...พิมมีหนังสือค่ะพี่ จะลองให้น้องสวดดู ส่วนตัวพิมก็จะสวดให้น้องตามคำแนะนำของพี่ดาด้วยค่ะ

---

น้องรถถัง ......... พี่ก็ภาวนาให้เป็นเช่นนั้นนะ แม่พี่กลุ้มใจจนกินอะไรไม่ได้เลยอ่ะ กินไม่ได้จริง ๆ เห็นแล้วก็สงสาร แม่หน้าเศร้าหมองคล้ำทุกวัน แต่ช่วงนี้ดีขึ้นยังพอยิ้มได้หน่อยอ่ะ พี่ก็ภาวนาให้เรื่องร้าย ๆ เหล่านี้มันผ่านไปไว ๆ เหมือนกันอ่ะ

ส่วนตัวพี่ก็พยายามจะพักผ่อนให้เยอะ ๆ เพราะว่าตั้งแต่วันที่ 6 มา นอนน้อยมาก มีเรื่องให้ต้องคิดต้องทำเยอะ ช่วงนี้โชคดีหน่อยได้แฟนของเพื่อนสนิทน้องชายมาสลับอยู่เป็นเพื่อนแม่แทนพี่อ่ะ พี่ก็เลยพอได้กลับมาพักบ้าง ไม่งั้นก็แย่เหมือนกัน

เอาไว้วันหยุด รถถังจะมาลดขนาดของรูปภาพ
แล้วเอามาลงให้ดูกันนะค่ะ

อาหารที่ยะลาอร่อยทั้งนั้นเลย นี่คุณสามีก้อมาแนะนำว่า
ถ้าได้กลับบ้านช่วงสิงหาคม จะได้กินจำปูลิ้ง อร่อยมากๆ

พี่จะรอชิมรอชมทางภาพนะรถถัง ^__^

พี่ก็มีอะไรจะรีวิวเยอะมากกกกกกกก ร้านอาหารนี่ดองไว้จะ 20 ร้านแล้วมั้ง
เมนูอาหารที่ทำไว้เพื่อจะรีวิวลงเวบก็มี 10 กว่าเมนู แต่ก็ยังไม่มีเวลาทำอันไหนเลย
ไว้คงต้องรอให้ทุกอย่างผ่านไปในระดับนึงจนเรียบร้อยก่อนอ่ะ ^__^

พี่ดาค่ะ นาแกซีแง สำหรับที่บ้านจะใช้ปลาทูต้มกับส้มแขก
แล้วใส่พริกหยวกค่ะ แต่สูตรพี่เยาะยังไม่เห็นค่ะ

รออยู่นะค่ะพี่เยาะ

รอได้ค่ะพีพิม ....นานเท่าไหร่ก้อจะรอ

หวัดดี พิม

วันนี้พี่จะหาข้อมูล เรื่อง พรบ. ที่ผู้เสียอ้างว่าต้องรับผิดถึงจะได้รับค่าสียหาย

อีกเรื่องจะเช็คราคาค่าทนาย และขอคำแนะนำในการตกลงเรื่อง ค่าใช้จ่ายว่าต้องจ่ายเท่าไหร แบ่งกี่งวด

และวันจันทร์นี้พิมสะดวกไหมถ้าเราจะนัดเจอกัน เพราะมียังไม่ทราบรายละเอียดเท่าที่ควร

พี่จะได้คุยรายละเอียดกับคนที่ไปขอความช่วยเหลือถูก และพี่ดาจะได้ไปเยี่ยมน้องชายพิมด้วย

เย็นๆๆ มืดๆๆ ถ้าพิมสะดวกโทรคุยกับพี่ดาด้วยแล้วกัน เพราะไม่รู้ว่าตำรวจจะเรียกเมื่อไหร่

แต่บอกตรงๆๆ ยังคาใจเรื่องที่ตำรวจบังคับให้เราไปรับข้อกล่าวหาทั้งที่เราเจ็บ จริงแล้วต้องรอหรือไปสอบที่ รพ.

แล้วทำไมต้องขู่เรื่องออกหมายจับ สงสัยมากๆๆๆ วันนี้จะโทรไปถามเพื่อนให้หายสงสัย

พิม

โทรหาพี่ได้ตลอดนะเมื่อวานพี่ใช้เบอร์ที่โทรไปหาพิม มีสองเบอร์ที่โทรช่วงเดี่ยวกันเป็นของพี่

ทั้งสองเบอร์ ส่งข่าวเรื่องอาการน้องชายด้วยนะ แล้วอย่าลืมถ่ายรูปและขอใบรับรองแพทย์

สวัสดีค่ะทุกคน

ขอบคุณพี่ดามากๆเลยค่ะ ที่ช่วยดูแลพี่พิมแทนทุกคน ขอบคุณจากใจค่ะ

วันนี้คุณสามีไม่อยู่เลยถือโอกาสเอาคอมมาลดขนาดไฟท์รูปค่ะที่บอกว่าจะเอาให้ดูกันค่ะ

เออ โพสรูปไม่ได้ค่ะ ระบบอาจจะมีปัญหา
ตอนนี้พี่พิมก็ยุ่งๆอยู่รอก่อนนะค่ะทุกคน

ขอบคุณพี่ดา ขอบคุณรถถังจ้า ... วันนี้เหนื่อยมาก เหนื่อยแทบขาดใจเลย เพราะนั่งรถเมล์ไปกลับ แบบว่าอยากประหยัด เพราะถ้านั่งแท๊กซี่เค้าก็จะขึ้นแต่ทางด่วน ๆ ค่ารถรวมทางด่วนไปกลับ 600 แล้วอ่ะ วันนี้ไปคนเดียวก็เลยตัดสินใจนั่งรถเมล์ ไปกลับยังไม่ถึงร้อยเลย แต่เหนื่อยมาก เพราะอากาศร้อน รอรถนาน รถติดเป็นระยะ ๆ ด้วย กลับถึงบ้านตั้ง 4 ทุ่มกว่าแน่ะ เลยยังไม่ได้คุยกับทนาย ยังไม่ได้โทรไปหาพี่ดาเลย พรุ่งนี้ก็ต้องตื่นตี 5 เพราะรับทำขนมงานไว้ เสร็จแล้วก็ต้องไปหาน้องชายที่ รพ. อีก (ช่วงระหว่างนี้จะโทรหาทนาย แล้วจะโทรไปหาพี่ดาอีกทีนะคะ) แล้วก็ต้องรีบกลับมาเตรียมกระเป๋าไปเพชรบุรีอีก 2-3 วัน

อยากให้พ้นช่วงนี้ไปไว ๆ จัง อยากให้อะไร ๆ กลับมาเหมือนเดิมไวๆ จัง แขนขามันล้าไปหมดเลย

ทดสอบโพสต์รูป

เอ๊ ... รถถัง รูปก็โพสต์ได้น๊าาาาา ลองใหม่ ๆ

พี่พิม...ไม่เป็นไรนะค่ะ
เสร็จธุระเมื่อไหร่ค่อยมาเข้าครัว ช่วงนี้รถถังรับหน้าที่เฝ้าครัวเองค่ะ

วันนี้ทำแกงกอและปลาโอกับซามา ได้สูตรมาจากแม่เรไร พันทิฟ
แต่การปรุงแกงแตกต่างกันนิดหน่อย
รสชาติออกมาถูกใจสามีเลยค่ะ
ทำแกงของอิสลามแบบนี้ คิดถึงพี่เยาะมากๆเลย

โพสรูปแล้วมันดื้อไม่ยอมไป อาจจะเป็นปัญหาที่เกิดจากรถถังก้อได้ค่ะ

รูปที่พี่พิมโพส ...ใช่พี่พิมมั้ยค่ะ น่ารักจังเลย
อยากย้อนวัยไปเป็นเด็กน้อย....

ดีจ้ารถถัง... รูปพี่เองแหละ หน้าตาบ๊องแบ๊วมาก ไม่เหมือนตอนนี้ที่เปลี่ยนเป็นบึกบึนแทน หุหุ

ใช่เลย พูดถึงแกงอิสลามแล้วนึกถึงพี่เยาะอ่ะ คิดถึงพี่เยาะเน๊าะ พี่พานาก็หายไปเลย
ตอนนี้พี่เจี๊ยบ ครูโด่ง พี่มด เสิด ก็หายไปเลยอีกเหมือนกัน T__T เศร้าาาจายยยย

ว่าแต่ไปเพชรบุรีก่อนน๊า ไปรับจ๊อบพิเศษแถว ๆ แก่งกระจาน แล้วก็จะแว๊บไปบ้านกร่างแคมป์ด้วย
ภาวนาให้อากาศไม่ร้อนมาก ฝนไม่ตก และฟ้าเปิด

....... อีก 3 วันเจอกันใหม่จ้า

หวัดดี ทุกคน

วันนี้ตื่นเช้าหกโมงตื่นมาพร้อมฝนตก อากาศกำลังดีบ้านจะได้เย็นๆๆ สักวัน

พิมคงออกไปทำงานที่เพชรบุรีแล้วเพราะเห็นบอกจะออกไปแต่เช้า วันนี้ดาหยุดตั้งใจว่าจะทำงานบ้าน

สักพักแล้วจะออกไปหาที่พักให้น้าๆ ที่จะมาจากพังงาวันพฤหัสนี้ แล้วจะเข้าไปหาน้องแมคเอา DVD หนัง

ไปดูกัน มืด ๆ กลับเข้าบ้าน

ชาวครัวของบ้านเราหายไปไหนกันหมดแล้วเอ่ย

หนมชั้นคงไปบวชชีแล้วมัง

พี่เจี๊ยบจะสองอาทิตย์แล้วคิดถึงน้อง ๆ หรือยัง

รถถัง ช่วงนี้เป็นแม่บ้านทำอาหารให้พี่ๆๆ น้องๆๆ เอารูปมาดูด้วยนะ

หวัดดี ทุกคน

เมื่อเช้าฝนตกอีกแล้วแต่ไม่หนัก จัดการต้นไม้ชั้น 3 ลงมาจัดการต้นไม้ ชั้น 1 เสร็จไปล้างห้องครัว

แล้วก็เกิดเหตุการณ์ที่ต้องจำไปอีกนาน ห้องครัวของที่บ้านคือลานซักล้างที่มาทำเป็นครัว จะอยู่ด้านหลังสุด

ของบ้าน ระหว่างที่กำลังล้างพื้นอยู่ ประตูไม้ปิดและล๊อค ดาอยู่บ้านคนเดียวเหงื่อตกเลยไม่รู้จะทำยังไง

ตั้งสติๆๆๆ ในครัวมีมีดก็พยายามเอามาแหย่ตรงลูกบิค ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เปลี่ยนแผนมาพยายามถอดบานเกร็ด

ถอนไป 4 บานแต่ติดเหล็กดัดและมุ้งลวดอีก ต้องเอามีดตัดมุ้งลวดแล้วค่อยเอามือเขาไปเลื่อนของเพราะตรงนั้น

เป็นเคาร์เตอร์ที่วางกระติกต้มน้ำ หม้อข้าว ชั้นวางแก้ว เพราะโชคดีที่เอาโทรศัพท์ลงมาและวางไว้บนเคาร์เตอร์

ต้องโทรไปขอความช่วยเหลือพี่ชาย ที่อยู่ไกลมากใช้เวลาในการรอประมาณ 90 นาที เพราะไม่สามารถให้เพื่อน

บ้านช่วยได้เพราะถ้าเข้ามาโดนหมาฟัดแน่น มีพี่ชายคนเดียวที่เข้ามาได้ โชคดีอยู่สองเรื่อง 1. ไขประตูไม้หน้าบ้าน

และประตูเหล็กแล้ว 2. เอาโทรศัพท์ติดมือแล้ววางบนเคาร์เตอร์ ไม่อย่างนั้นไม่สามารถช่วยตัวเองได้เลย

ช่วงที่รอพี่ชายมาช่วยเหลือ ก็พยายามช่วยตัวเองแต่ทำไม่ได้เลย เพราะช่วงหน้าต่างและลูกบิคประตูหลังบ้านห่าง

กันเกือบ1 เมตร พี่ชายมาถึงประมาณ 10.30 น. ปีนประตูรั้วเข้ามา ลูกบิคพี่ชายเปิดแล้วยังไม่คลายล๊อคเหมือนค้าง

อยู่ ตัดสินใจไปหยิบกุญแจสำรองไว้ 1 ดอกไว้ในครัวเรียบร้อยแล้ว และประตูชั้น 3 ก็เอากุญแจสำรองไปไว้ที่

หน้าต่างเรียบร้อยแล้ว เข็ดแล้วเพราะอยู่คนเดียวส่วนมาก ออกมาได้ใจมันสั่นและปวดแขนขาเพราะต้องเกร็ง

เพื่อจะหาวิธีช่วยตัวเอง ทั้งทุบลูกบิค งัดประตู เกือบจะทุบกระจกแล้ว ใจสั่นเพราะคงตื่นเต้น ที่สำคัญร้อนมาก

ลูกบิคประตูถ้าเราไม่ใช้บ่อย มีโอกาสสูงที่จะล๊อคเอง เหนื่อยจัง

สวัสดีค่ะพี่ดา สวัสดีค่ะทุกคน ... พิมกลับมาเรียบร้อยแล้วค่ะ

จริงๆ ไปทำงานแค่แป๊บเดียวเองค่ะ แต่จากนั้นโดนคุณสามีหลอกไปแก่งกระจาน คุณสามีบอกว่าเห็นพิมบ่นอยากไปนานแล้ว พอดีเพื่อนในกลุ่ม insect hunter ของเค้าจะไปกัน ก็เลยอยากจะให้พิมไปด้วย แต่กลัวว่าพิมจะไม่ไปเพราะกำลังยุ่งกับเรื่องน้อง ก็เลยขอหลอกนิดนึง แต่ก็ขอบคุณสามีมากค่ะ ถ้าไม่ได้สามีหลอกไป ก็คงจะไม่ได้รู้สึกดี ๆ แบบนี้กลับมาค่ะ

ว่าแต่พี่ดาค่ะ ... ตกลงหาที่พักได้หรือยังค่ะพี่ ถ้าได้แล้วสรุปเป็นที่ไหนอ่ะค่ะ

วันนี้พิมไปหาประธานชุมชนมา จะไปเอาแผ่น CD รูปที่เกิดเหตุจากมูลนิธิ แต่เค้าว่าพรุ่งนี้ถึงจะได้น่ะค่ะ

ว่าแต่โห.... ถ้าพิมเป็นพี่ดาในสถานการณ์นั้น พิมคงเครียดมากเลยนะคะเนี่ย
แต่จะว่าไป พิมเคยไปต่างจังหวัด แล้วเอากุญแจบ้าน (ที่มีพวงเดียว) ติดตัวไปด้วย พอคนที่บ้านเค้ากลับกันมาเค้าก็เลยเข้าบ้านไม่ได้
ไปหาช่างกุญแจแถวบ้าน ก็ไม่มีเลยสักราย สุดท้ายต้องไปจ้างคนมาไขน๊อตเหล็กดัดทีละตัว ๆ จนได้ 1 บาน ก็ปีนเข้ามาเปิดบ้านจากด้านในค่ะ
เหตุจากครั้งนั้น พิมก็เลยโดนเฉ่งไป 3 วัน 3 คืนเลย T__T

แถมเมื่อวานไปเพชรบุรี ก็หยิบเอาพวงกุญแจติดไปอีกแล้วค่ะ กว่าจะนึกได้ก็ค่ำวันจันทร์แล้ว
ดีว่าน้องชายเค้าต้องพักฟื้นอยู่บ้าน ไม่ได้ไปไหน ก็เลยไม่มีปัญหาเรื่องกุญแจไปค่ะ ไม่งั้นแย่อีกแน่ ๆ

พิมกับกุญแจนี่ .. จะมีปัญหากันตลอดเลยค่ะ
เคยทำไว้อีก 2-3 ชุด ก็ทำหายหมด T__T สามารถที่สุด

หวัดดี พิม

ที่พักได้ที่บุษบาบัน ตอนแรกเขาให้รอพี่เลยไปตระเวนหาที่อื่นบ้างแล้ว เมื่อวานถ้าไม่เกิดเหตุคงไปดูแถวนวมินทร์

เหตุการณ์เมื่อวาน พี่รู้สึกเจ็บใจตัวเองมากกว่าทำไมการทำอะไรของตัวเองต้องมีปัญหาทำให้คนอื่นเดือดร้อน

แต่บอกตรง ณ ตอนนี้เครียดมากเพราะอับจนจริงๆ พยายามตั้งสติบางช่วงยังหันไปล้างพื้นครัวต่อ สมองก็คิดหาวิธี

พยายามงัดอยู่พักหนึ่งเหมือนกัน เลยลองถอนบานเกร็ดถ้าทำไม่ได้คงทุบกระจก เพราะความหวังอยู่ที่ต้องเอาโทรศัพท์

ให้ได้ ช่วงรอพี่ชายก็เอาสากมาทุบลูกบิคก็ทำไม่ได้ เอาสายไฟมาคล้อง เอาผ้ามาคล้อง แต่จนปัญญา

พอออกมาได้มันรู้สึกแขนขาอ่อน ใจสั่น แต่ต้องไปทำงานอีก


ได้ใจด้วยที่ได้ไปพักผ่อน ได้ไปชาร์ปพลังกาย พลังใจ กลับมาต่อสู้ชีวิตใหม่

โชคดีแล้วค่ะพี่ที่ออกมาจากห้องได้อย่างปลอดภัย ถ้าเป็นพิมเองก็อาจจะสติแตกได้เหมือนกันค่ะพี่

>_<"

หวัดดีค่ะ ไม่ได้เช็คเมล์เลยเพราะว่าไม่สบาย ตอนนี้โอเคแล้วค่ะ

ดีใจที่พี่ดาออกมาจากห้องได้ รถถังเคยเจอแค่เหตุการณ์ลืมกุญแจไว้ในบ้านสองครั้ง แต่ก้อจัดการได้เพราะว่าไปไหนไปคู่ คุณสามีก้อจัดการไป
ไม่เคยเจอแบบถูกขังโดยไม่รู้ตัวแบบนี้ ถ้าเจอน่าจะสติเช่นกันค่ะ

พี่พิมดีใจที่รู้สึกเบิกบานขึ้น แม้บางช่วงก้อยังดี
การไปแค้มป์ปิ้งแบบนี้รถถังกับคุณสามีชอบมากค่ะ สมัยที่เรียนจบใหม่และเริ่มทำงาน เราก้อไปกันแบบนี้ค่ะ
แก่งกระจานรถถังเคยไปนะค่ะ หลายปีแล้ว แต่ว่าไปพักที่พะเนินทุ่ง ซึ่งทากเยอะมากๆ
รูปที่ถ่ายมามันกระตุ้นต่อมอยากรถถังมั๊กๆ เลยนะค่ะพี่พิม บรรยากาศเก่าๆ ดีมาก
แต่ตอนนี้ก้อติดที่มีเจ้าหมาน้อยสองตัว ทำให้ไปไหนไม่สะดวก ...
บอกพี่แคชลองไปห้วยแม่ขมิ้นที่กาญจนบุรีสิค่ะ เยี่ยมมาก รถถังไปสามครั้งเลยติดใจมาก
อ้อ มีที่ไปแค้มป์ปิ้งแล้วไม่ชอบด้วยค่ะ ที่เขาใหญ่ค่ะ แย่มากๆ คนที่ไปเที่ยวแบบนี้แต่กลับเสียงดังเอะอะโวยวายทั้งคืน
เหมือนแค่ไปเปลี่ยนบรรยากาศกินเหล้ากันเลย ;(

ถ้าเรามีโอกาสได้ไปเที่ยวแบบนี้ด้วยกันบ้างน่าจะดีไม่ใช่น้อย มีพี่พิมเป็นแม่ครัวเอก
หวังว่าสักวันเราคงจะได้มีโอกาสทำอะไรร่วมกัน

ครีมนี้ไม่ทราบมีใครคุ้นๆ หรือรู้จักมั้ยค่ะ
แม่สามีบอกว่าใช้ดีมาก ก้อเลยซื้อมาฝากแม่
พอแม่เห็น บอกว่าเป็นครีมที่ตามหามานาน มันเคยมีผลิตในเมืองไทย แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว
แต่ในเน็ตมีขาย....

สรุปแล้วเป็นของฝากที่ถูกใจแม่ค่ะ

ทำไมรูปไม่มาด้วยนะ
ชื่อไฟท์ก้อขึ้นเรียบร้อยแล้ว เวลากดส่งเคอร์เซอร์มันกระเด้งไปที่ "แนบไฟท์ประกอบ" อ่ะค่ะพี่พิม

ไม่แน่ใจว่าที่พี่พิมโพสได้เพราะว่าเป็นแอดมินหรือเปล่า

พี่ดาช่วยเทสด้วยได้มั้ยค่ะ แต่หลายๆเวปก้อเป็นแบบนี้เหมือนกันค่ะ
เวปเจ้าหมาน้อยของรถถังก้อโพสรูปกันไม่ขึ้นเหมือนกัน ทำได้แต่แอดมิน อ่ะค่ะ
ไฟท์ก้อขนาดเล็กนะค่ะแปลงซะเล็กติ๊ดเดียว นามสกุลก้อถูกต้องน้า...

รถถัง ...... พี่เองก็ชอบมากเลยอ่ะ
จริง ๆ การไปเดินป่า ลุยป่า แค้มปิ้ง อะไรที่เป็นแนวลุย ๆ แบบนี้เป็นอะไรที่พี่ชอบมาก
ครั้งแรกของการเดินป่าของพี่ก็คือที่ภูกระดึง ปี 2540 ไปติดต่อกันเป็นเวลา 8 วัน
ตื่นเช้ามาทำกับข้าวกินกัน แล้วแพคเผื่อกลางวันด้วย จากนั้นก็เดินไปเรื่อย ๆ ค่ำไหนนอนนั่น เช้าตื่นมาก็ทำอีหรอบเดิม
เป็นทริปที่ลำบากมาก เหนื่อยมาก ปวดเมื่อยมาก และทากเยอะมาก แต่ก็สนุกและทำให้รู้สึกสดชื่นมากเช่นกัน
และหลังจากนั้นก็ไปมาอีกหลายทริปเป็นเวลาหลายปี ทั้งลุยแบบเดิม ๆ และลุยแบบที่ซอฟท์ขึ้น
แต่พออยู่กินกับคุณสามีตั้งแต่เมื่อ 9 ปีที่แล้ว พี่ก็ไม่เคยได้ไปอีกเลย T__T จนมาถึงตอนนี้แหละ
และคิดว่าคงจะได้เริ่มลุยอีกรอบ ^__^

และพี่ก็หวังว่าสักวันเราคงจะได้ไปด้วยกันสักครั้งนะจ๊ะ

ป.ล. ห้วยแม่ขมิ้นเนี่ย แมลงเยอะมากไหม กลุ่มที่ไปกันเนี่ยเค้าเป็นพวกกลุ่มล่าแมลง (มาถ่ายรูป)
จะไปเฉพาะที่ ๆ มีแมลงเยอะๆ อ่ะ คราวหน้าเหมือนจะไปพะเนินทุ่งอ่ะมั้งนะ ถัดไปก็จะไปปางสีดาอ่ะ
ว่าแต่ห้วยแม่ขมิ้นพี่เคยไปนะ สวยมาก นึกแล้วก็ยังอยากไปอีกเลย
ส่วนเขาใหญ่พี่เคยไป 2 ครั้ง ไปกางเต้นท์พักที่แถวน้ำตกผากล้วยไม้ ยังเจอกวางมาดึงทึ้งเต้นท์เลยอ่ะ