กระทู้: ...... ห้องเม้าท์ ........

รถถัง เขียน:
สวัสดีรถถัง น้องสาวพี่แปลงร่างอีกแล้ว งอนเจ้าชายกบของพี่หรือเปล่า ไม่เจอกกับพวกพี่หลายวันเปลี่ยนรูปซะ พี่ๆ คิดถึงแย่

jantima เขียน:
พี่มดอยู่เมืองจีน ใช่ป่าวครับพี่.. ถ้าเป็นเช่นนั้น เสิดคงต้องฝากกับเรือไปขึ้น port เซี่ยงไฮ้แล้วพี่มดไปรับดีมั้ย??

ดา เขียน:
พี่ดา ขอปาดหน้าคำนึงน่ะ น่ะ

ดา เขียน:
จะไม่สวยได้ไงล่ะ ที่สมัครสมาชิกก็เพราะเหตุผลนี้แหละ แกว๊กๆๆๆๆๆ

SerT เขียน: _____
น้องเสิดรู้ได้อย่างไรว่าพี่เป็นคนบ้ายอ อย่างนี้มิน่าของถึงขายหมดเกลี้ยง ไม่ใช่เพราะอร่อยใช่ไหม แต่พ่อค้าเจ้าสเน่ห์น่ะฮึ กรั่กๆๆๆ

เดี๋ยวพี่สั่งผัดไทเหมาลำใส่คอนเทนเนอร์มาเลยนะจ๊ะ กร้ากกกกกก

SerT เขียน: ______
ต้องให้พี่เสียค่าเครื่องไปอีกเหรอ

ดา เขียน:
ดาได้เลย เดี๋ยวแถมพริกน้ำปลาด้วย เครื่องแกงซื้อไม่ค่อยเผ็ดเหมือนบ้านเร่าน่ะ แต่มดอยากกินแกงส้มของดามากหว่า

มด แม่เฒ่าจินดาเขาคงน้อยใจ ลูกสาวทั้งคน ตอนนี้มดมีลูกแล้วคงเข้าใจแม่มากขึ้นนะ ความรักของพ่อแม่บ้างครั้งก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกันลูกจะเกเร ไม่เรียน ติดเที่ยว ติดยา พ่อแม่ก็ไม่เคยว่า หัวออกของคนเป็นพ่อแม่นะมด น้อยใจได้แต่อย่าไปโกรธแม่

คนต้องจังหวัดจะให้มานั่งกอด นั่งเอาใจลูกเหมือนคนสมัยปัจจุบันยากมาก ยิ่งภาวะครอบครัวต้องต่อสู้เพื่อปากท้อง ลูกต้องเรียนหนังสือ ดาเองทุกวันนี้ยังไม่กล้ากอดพ่อแม่นะอาย เพราะไม่เคยทำอยากกอดเขานะ กำลังพยายามอยู่ กับหลานนี้เอาใหม่เลยเปลี่ยนให้กอดให้หอมตลอดหลานอยู่ มอหนึ่งเจอกันทั้งกอดทั้งหอม ให้เขาชินจะได้ไม่เป็นเหมือนรุ่นเรา บอกคิดถึงยังไม่กล้าแต่โทรหาตลอด วันแม่วันพ่อไม่ขาด แม่กับพ่อเขารู้นะว่าเราคิดถึง

แต่ไปแสดงออกเรื่องกับข้าว พอใครขึ้นมากรุงเทพเท่านั้นแหละ แกงเนื้อ เนื้อเค็ม ปลาเค็ม น้ำพริกมะขาม มันปู จัดมาเต็เลยมที่ แม่ของดา หอม เทียม ขี้มิ้น เคย คีปลีแห้ง สด มาพร้อม พวกเราอยู่กรุงเทพมาหลายปี เคย คีปลีแห้งไม่เคยซื้อ ตอนนี้มดผ่านตรงนั้นมาได้แล้วเรียนรู้การเลี้ยงลูกด้วยภาคปฎิบัติมาเต็มๆ
เลยไม่
ไม่รู้ปัญหาของมดอย่างแท้จริงคุยไม่ถูก แต่มดไม่ต้องบอกมาในเว็บนะถ้าเรามีโอกาสเจอตัวค่อยคุยกัน เรื่องบ้างอย่างไม่ใช่เรื่องสาธารณะ หรืออยู่ที่ความสมัครใจของมดนะ ดายินดีคุยกับเพื่อนอยากให้ค่อยเรียนรู้กัน ดีไม่ดีพวกเราอาจเป็นเพื่อนกันจริงๆ ก๊ได้ ค่อยๆคุยค่อยๆ ทำความรู้จักกันนะ สำหรับดาที่พูดคุยมาเป็นตัวตนจริงๆ

ลองคุยกับสามีเอาลูกกลับมาเจอพ่อเฒ่าแม่เฒ่าดูสิ พ่อแม่จะได้ดีใจ หลานสองคนหน้าตาน่ารักปานนั้น ดาเรียนรู้มาว่าคนแก่ๆ มักพูดสวนทางกับใจ เช่น ลูกหลานไปเยี่ยมไปหาซื้อของไปฝาก ก็จะบอกว่ามันจะมากันทำไหร่ค่ารถค่าเครื่องมาก ของที่ซื้อที่ใต้มีแยอะแยะ บ่นนะแต่หน้าบาน ยิ้มไม่หุบ กระวีกระวาดหากับข้าว ที่บ้านดาชอบโผ่ลไปโดยไมบอก เพราะถ้าบอก มดเอ๊ย ทำกับข้าวล่วงหน้าเลี้ยงคนได้เป็นยี่สิบ กลางคืนนอนไม่หลับ ถ้าเอารถลงไปสิบโมงเริ่มโทรแล้ว แล้วก็โทรเรื่อยๆ ไม่ถึงบ้านจะหว่งอยู่นั้นแหละ เลยไม่บอก

ทั้งหมดที่แจงมาคือความรัก ความเป็นห่วงของพ่อแม่ อย่าโกรธแม่นะ เป็นแรงใจให้นะ สู้ๆๆๆ อดทน

alligance เขียน: ____
ได้ๆๆๆๆ 1,800 ดอลล่าร์สหรัฐนะ อิอิ สาวออฟฟิศที่ดูแลตึกก็สวย+โสดเสียด้วย น่าสนใจไหม

jantima เขียน:
อืม.. ครูโด่งให้ พันแปด แต่ถ้า มีคนดูแลตึกน่ารักๆ ก็เกทับกันเลย 1850 คับพี่มด ทำสัญญาด่วนๆ

ดา เขียน: ______

อุ๊ยดีใจจังที่เจอดาออนไลน์ มดไม่ได้โกรธแม่เลยจ๊ะดา ยิ่งทุกวันนี้ยิ่งมองลูก เห็นลูกดื้อ เห็นลูกป่วยแล้วคิดถึงแม่จับใจ แบบว่ามดก็คงคล้ายๆ ดา ถ้าให้มากอด มาอ้อนเหมือนคนอื่นๆ มดทำไม่ได้ มดเป็นคนแข็งนอก อ่อนในจ้า มดเป็นลูกคนกลาง เลยมีความรู้สึกว่าพ่อแม่ไปสนใจแต่กับพี่คนโตและน้องสาวหมด มดเลยเป็นคนเรียนๆๆๆๆ ทำอะไรที่ทำไม่เป็นก็ทำให้ได้ เพื่อให้เขามาใส่ใจ ตอนเรียนนี่ดาเอ๋ย มดได้เกรดสี่เกือบทุกวิชา อยากให้พ่อแม่ภูมิใจ ครูทุกคนก็ภูมิใจ พอพ่อแม่ไปเจอครูวันประชุมก็หน้าบานกลับมา แต่ก็มีน้อยใจ ตอนพี่สาวเอ็นทร้านซ์ หรือมอบตัวพ่อแม่ไปด้วยกันทั้งคู่ แต่พอตอนมดเอ็นทร้านซ์ มดได้ตั้งสองแห่ง สอบสองครั้งก็ได้ทั้งสองครั้ง แต่เลือกเรียนที่ใกล้บ้านสุด แต่มดไม่มีใครไปมอบตัวด้วยเลย พ่อแม่มาส่งแค่สถานีรถไฟ มดไปหาดใหญ่คนเดียว ต่อไปปัตตานีอีกก็คนเดียว ตอนนั้นเคว้งคว้างมาก ทำอะไรไม่ค่อยถูก เพราะไม่เคยออกไปไหนไกลๆ เลย แต่โชคดีเจอเพื่อนรูมเมทเป็นคนดี พ่อแม่เขาก็ใจดี เลยยึดไว้แน่นเลย

พาหลานๆ กลับไปเจอแม่เฒ่า พ่อเฒ่าแล้วนะ ทุกปีเลย เพียงเฉพาะช่วงคลอดน้องใหม่ๆ ไม่มีแม่ให้คำปรึกษา พยาบาลก็ล้วนแต่เป็นคนอินโดฯ มีหมอพูดภาษาอังกฤษได้ โชคดีที่มีสามีเป็นคนดี เลี้ยงลูก เปลี่ยนผ้าอ้อม กล่อมลูกนอน ทำสารพัดอย่างเลย

เดี๋ยวตอนเดือนธันวาคมก็จะกลับพร้อมกันแน่ๆ ไปหาพ่อเฒ่าแม่เฒ่า และปู่กับย่า แต่วางแผนไว้ว่าจะไปเดือนนี้ปลายเดือนด้วย ไม่รู้สามีลางานได้หรือเปล่า

SerT เขียน: ____
ฮ่าๆๆๆๆ น้องเสิดท่าทางจะได้อยู่ เอาไหนครูโด่งมาเร้ว 1,900 เอามั้ย
ว่าแต่น้องเสิดไม่ได้ไปทำสัญญาไว้กับใครที่ไหนแถวศรีราชาหรอกเหรอ แถวนั้นสาวๆ โรงงาน สวยๆ ก็เยอะอยู่นา

ดาไปไหนแล้วล่ะเนี่ย น้องเสิดไปตามตัวกลับมาด่วน เดี๋ยวพี่ไปว่ายน้ำก่อน จะได้หุ่นดีๆ เป็นสาวสามพันปี

ไปเดือนที่แล้วแค่สองอาทิตย์ ค่าไฟสองพันกว่าบาท

SerT เขียน: ***********************************
น้องเสิดเป็นคนใต้เหรอเนี่ย แล้วไปทำอะไรอยู่ชลฯ จ๊ะ อยากกินลูกเหรียง

สวัสดีมด น้องเสิด
ดีจังออนพร้อมกัน แต่ดาวิ่งไปวิ่งมาระหว่างครัวกับคอมพ์ กำลังย่างไก่ที่เหลือวันทำลาบ ทอดเนื้อ ทอดปลากระบอก แกงส้มเมื่อวาน เลยหายไปหายมา

เสิด ปาดหน้าข้าวพี่ดา พี่เสยคางเอาจะเอาว่าพันพรื่อ เอาแล้วถูกพี่มดน๊อคไปหนึ่งดอกขายหมดเพราะเสน่ห์ไม่ใช่เสน่ห์ธรรมดา เสน่หาเลยน้อง
แล้วที่ว่าสมาชิกพี่พิมสวย พี่ด้วยนะสิพ้วงไปด้วยนะ อาทิตย์เสิดฝากผัดไทยกับรถศรีราชาให้พี่ที่บางนาด้วยนะ มีเรื่องราวพี่เห็นผัดไทยเสิดแล้วอยาก จะกินวันเสาร์ไฟไหม้ห้าง วันอาทิตย์ไปกินหมด วันจันทร์ถึงสมประสงค์ได้กิน หายอยากแล้ว

มด กลับมาแล้ว สามีรอกินข้าว ทำกับข้าวเสร็จแล้ว เสิด โด่ง ไม่ต้องแยกกัยเรื่อง คอนโด มดถ้าร่วมประมูลด้วย แต่ก่อนอื่น ขอทดลองอยู่ก่อนสองเดือนได้ไหม แล้วจะได้บอกโด่งกับ เสิด ว่าคอนโดเป็นพรรณพรื่อ ตกลงนะมด

ดา เขียน:
จับมือวางเพลิงได้แร้วววว พี่ดานี่เอง ที่ไปหาไรกินแล้วไม่ทันใจ เลยวางเพลิงมันซะเลย
แฮะๆๆ ดูท่าทางพี่ดา หมัดหนักมั่กๆๆ น้องๆ โดนเข้าไปเนี่ยะ แอนตาซิลจะแจกมั้ยคร๊าบบบบ..
พี่ดาทำกับข้าวเยอะจัง แต่ละอย่างน่าหรอย ทั้งนั้นเลย

ดา เขียน:
พี่มด ดูซิครับ เราโดนพี่ดา หักคอ ไปซะงั้น

jantima เขียน:
เสิด ม่วงเบา ล้างน้ำแล้วน้องผ่าครึ่ง ไม่ต้องปอกเปียก เอาไปแกง ถ้าอยากให้เปรี้ยวยี้เนื้อส้มม่วง แต่อย่ายี้ทั้งหมดนะหรือเติมส้มนาว ส้มม่วงก็กินได้ รสชาติอมเปรี้ยวอมหวาน ใส่ผักบุ้งไทย ลงไปนิด อย่างหร่อยน้อง มดกลับมาไทยกินซะให้เข็ด

มด เข้าใจหัวอกการเป็นลูกคนกลางนะ ดาคนกลาง ทำทุกอย่างเหมือนมด แต่ได้รับความสนใจน้อยมาก ไปเรียนหาดใหญ่เหมือนกัน มีพ่อมาส่งสถานีรถไฟ นั่งรถไปเอง ในชีวิตไม่เคยเลยจะออกไปอยู่ที่อื่นๆ อยู่หอพักที่สงขลา แม่มาหาดใหญ่ยังไม่ไปหา พี่อยู่กรุงเทพฯแม่ไปถึง ร้องมันเข้าไป แต่ไม่เคยบอกเขานะว่าน้อยใจ แล้วแม่ก็รำพึงรำพรรณว่าพี่ลำบากมาก แต่หนูดาลำบากไม่แพ้พี่ เร่ร่อนไปอยู่บ้านโน้นที่บ้านนี้ที่ แม่รำพึงเลย หนูดาเลยทำมิวสิคพี่เบิร์ด อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว ตลอด น้ำเลสงขลานี้ก็น้ำตาดานี้แหละมันถึงได้เค็ม เออมันจะเศร้าหรือปัญญาอ่อนไปแล้ว ลิเกสุด

ดา เขียน:
อ้าว นี่ชีวิตจริงเหรอเนี่ยะ นึกว่ากะลังอ่านนิยาย อยู่ซะอีก

เสิด ทำกับข้าวหลายอย่างแต่อย่างละนิด ให้พอกินแค่วันเดียว หมดทำใหม่จ๊ะ หิวข้าวแล้วเหมือนกัน พี่ต้องเตรียมตัวไปทำงานจะไปสู้ชีวิต(ทำงาน)อีกหนึ่งวัน ถ้าอยู่ๆ หายไปคือกินข้าว และไปทำงานนะ พี่มดว่ายน้ำเพลินเป็น มัจฉาไปแล้วมัง ต้องไปแอบดูแล้ว วัน หรือ ทูพีช


มด เดือนสิบแรกถ้ายังอยู่จีน ที่นั้นมีวัดไหมเอาข้าวไปวัดแล้วกวดน้ำให้บรรพบุรุษ ไม่ก็เอาเงินให้พ่อแม่ซื้อของไปวัด ก็ได้บุญเหมือนกัน น้องเสิดด้วยนะ อย่าลืมไปทำบุญประเพณีสารทเดือนสิบบ้านเรา หรือน้องเสิด กลับไปทำที่บ้านส่งข่าวด้วยนะ

ปล. น้องเสิด ออนในเวลาทำงานระวังเจ้านายนะ หยบดีๆ นะน้อง ด้วยความห่วงใย พี่ดาเอง

SerT เขียน: ________
น่านน่ะสิ ตกม้าตายเลย ไปต่อไม่ถูกเลยอ่ะ

SerT เขียน: _______
ไม่ใช่เพราะดาแอบย่างไก่ในเวลาทำงานหรอกเหรอ แล้วกลับมาพลิกไม่ทัน ไฟไหม้เลย

ดา เขียน: ______
แล้วดาหยบหม้าย กำลังสงสัยว่าทั้งดาและน้องเสิดมุดหัวใต้โต๊ะคุยกัน ตอนทำงานตี้เล่าให้ฟัง มีการโทรไปรายการวิทยุ พอดีหัวหน้าไม่อยู่ แต่หารู้ไม่ หัวหน้าเปิดคลื่นเดียวฟังกันพอดี พอหัวหน้ากลับมาเล่าให้ฟัง หัวเราะกันเกือบตาย ฮ่าๆๆๆ หัวหน้าบอกว่าตอนอยู่ในรถฟังเสียงคนโทรเข้ามาทางรายการเสียงคุ้นๆ แล้วบอกว่าชื่อมดด้วย อยู่แถวซอยสุขุมวิท 33

SerT เขียน:
เสิด รู้พรื้อพี่ดานี้นางเอกนิยายเลย ทั้งกำกับและเขียนนิยาย เอาแล้วไปกันใหญ่ เอาน่าน้องมีสาระมัง ปัญญาอ่อนมัง ลิเกมัง รสชาติของชีวิต

ดา เขียน: _____
ดา มดใส่วันพีซจ้า (ใส่แต่หมวกว่ายน้ำ)

jantima เขียน:
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ดา เขียน:
เราต้องมีเทคนิคในการเล่นเน็ต (ทำหน้าเครียดๆ เข้าไว้ ทำยุ่งนู่นนี่นั้น ครับพี่ รับรอง เนียนๆ) 555

SerT เขียน:
______
555

ตอนนี้ที่จีนเป็นเวลาเที่ยงยี่สิบสี่นาที ต้องจรลีไปทานข้าว และหาอะไรให้ลูกทาน

เดี๋ยวกลับมารายงานว่าทานอะไรไปบ้าง

ของลูกข้าวมันไก่
ของแม่แกงที่เหลือจากเมื่อวาน 555

jantima เขียน:
พี่มด น่ากินมั่กๆเลยคับ ข้าวมันไก่ / พี่มดอยู่เมืองอะไรครับ (แอบอิจฉาครับ ได้ไปอยู่ถึงเมืองนอก)

@พี่มด 1800 US$ น้อยไปฮะ ผมให้ 20,000 กีบ เรยฮะ
@SerT ระวังเจ้านายจับได้
@พี่ดา ทำงานอะไรคับนี่

ปล. ข้าวมันไก่ ชิ้นใหญ่มากกกกกกกกกกกกกก

alligance เขียน:
ผมมีเทคนิคเนียนๆ ครับครูโด่ง ไม่ต้องกลัวว่าเจ้านายจะจับได้ครับ

SerT เขียน: ______
เสิร์ทตี้ พี่อยู่เมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องข้าวมันไก่ ทายสิ
ป.ล. ไม่ได้ทำเองนะ ไปกินที่ร้านอาหาร เป็นสวัสดิการบริษัทฯ อ่ะจ้า

อย่ามาอิจฉาคนอยู่เมืองนอกเลย ให้สงสารเขาดีกว่า เมืองไทยเราบ่นนู่นบ่นนี่แต่เป็นประเทศที่ใครๆ ก็อยากไปอยู่ พี่อยากกลับเมืองไทยมากๆ แต่ยังกลับไม่ได้ ชีวิตแล้วแต่เจ้านายของบริษัทฯ จะส่งไปที่ไหน อิจฉาคนอยู่เมืองไทย มีอะไรครบทุกอย่าง หากเป็นไปได้ พี่ขอเลือกอยู่เมืองไทย ไปเที่ยวเมืองไทย และกินอาหารร้านน้องพิมที่เมืองไทยดีกว่า

ยิ่งแถบยุโรปยิ่งไม่อยากไปอยู่ ไปเที่ยวได้ เมืองเขาสวย แต่ชีวิตคนเอเซียอย่างเราจะต้องอดทนมาก เป็นหนึ่งในชนกลุ่มน้อย จากประเทศที่กำลัง (ค่อนข้างด้อย) พัฒนา ต่อให้เราฉลาดขนาดไหน แต่ก็ยังได้สิทธิ์ไม่เท่าคนของเขานั่นเอง นอกจากนั้น ยังโชคดีหากไม่ต้องไปเจอพวก rasism ที่นอกจากจะไม่ชอบแล้วพาลเกลียดพวกเราอีกต่างหาก

มีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง มีงานการที่ดีในเมืองไทย แต่ก็ไม่วายฝันอยากไปอยู่เมืองนอก ใช่ทุกคนมีสิทธิฝัน แต่ให้ฟังสักนิดว่าเมืองนอกนั้นลำบากหนักหนา นอกจากฟลุ๊คเจอฝรั่งรวยๆ ซึ่งมีไม่มาก ชีวิตไม่ได้เป็นนิทานเหมือนหญิงสาวน้อยคน ที่ไปเที่ยวอิตาลี่ ตั้งท่าถ่ายรูปแล้วไปโดนตามหาเศรษฐีร้อยล้านพันล้าน อยู่บ้านใส่แต่พวกกุซชี่ แฮร์เมส นั่นหน่ะ หนึ่งในร้อย บวกกับดวงพุ่งสุดๆ แต่ชีวิตเขาก็ไม่ได้สวยหรู กว่าจะถึงจุดที่ทำให้คนใช้ในบ้านยอมรับได้ ต้องใช้เวลาเป็นปีๆ เป็นปีๆ ที่ต้องนอนร้องไห้ (ตามที่อ่านในหนังสือนะ)

อีกคนหนึ่งก็ฝันอยากไปอยู่เมืองนอก ฝรั่งเศส ปารีส เมืองโรแมนติก แต่งงานกับคนเยอรมัน แต่หลังๆ มา บ่น ก่น ด่า พวกฝรั่งตัวเหม็น ขอทาน พวกก้าวร้าวต่อคนเอเซีย แต่จะทำอย่างไรได้ ตัดสินใจไปแล้ว ต้องกัดฟันทน

ที่เล่ามาเนี่ย อยากให้ทุกคนสงสารพี่เยอะๆ เพราะพี่อยู่ต่างถิ่น มีอะไรไม่พร้อมเลยสักอย่าง ขนาดตำเครื่องแกงกินเองยังไม่ได้ เศร้า

jantima เขียน:
ไหหลำ เหรอพี่มด??

jantima เขียน:
อืมมมมม เป็นประเด็นเหมือนกัน ก็เหมือนกับเพื่อนบ้านที่เข้ามาอยู่มาทำงานที่ประเทศเราน่ะครับพี่มด ต้องอยู่แบบน่าสงสาร อดทน กันซ่ะน่าดูเชียว เฮ้อ... เมืองไทย ยังไงก็น่าอยู่ คนยังมีน้ำใจ ข้าวปลา อาหารไม่ต้องซื้อก็ยังมีอยู่เนอะ

SerT เขียน: _______
ถูกแล้วจ้า เก่งจัง แต่พี่ว่าอย่างไรก็สู้น้ำจิ้มไทยไม่ได้

jantima เขียน:
ว้าวๆๆๆๆ จะอิฉจามด หรือสงสารคนรอบสระดีนะ คิดหนักเลยเรา

SerT เขียน:

มารายงานตัวค่า ว่ากำลังยุ่งสุด ๆ เลย ไม่ได้แวะเข้ามาคุยซะที

ตอนนี้มี order น้ำพริกมะขาม 60 กว่ากิโลแล้วค่ะ ต้องแยกเป็น 4 รอบ ๆ 18 โล สงสัยงานนี้เป็นฮัค มนุษย์ตัวเขียวกล้ามโตแน่ ๆ เลยค่าา

ดา เขียน:
กร้ากกกกก ดา ต้องสงสารคนรอบสระสิจ๊ะ เห็นพะยูนน้ำตื้น กรั่กๆๆๆ

พิม Enya เขียน:
_____

พี่ดีใจด้วยค่ะ แต่ตอนทำนี่ ขอเป็นกำลังใจนะคะ

ดา เขียน:

วันนี้เพื่อนๆ น้องๆ หายไปไหนหมด

เอากาแฟมาเสริฟ หากใครง่วงอยู่จ้า เพราะมดก็ง่วงมากๆ แต่นอนไม่ได้ ใกล้เวลาไปรับลูกสาวแล้ว

ทานข้าวกันหรือยัง ทุกคนนนนนนนนนนน หม่ำข้าวไก่ทอดกันฮะ